Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2022 r., sygn. II FSK 2189/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia del. WSA Małgorzata Bejgerowska (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Kwaśniewska-Ciesielska, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 59/19 w sprawie ze skargi U. B. i P. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 19 listopada 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 rok 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od U. B. i P. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 3889 (słownie: trzy tysiące osiemset osiemdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 maja 2019 r., o sygn. akt I SA/Łd 59/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - dalej w skrócie: "P.p.s.a."), uchylił decyzję z dnia 19 listopada 2018 r., nr [...], Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi, wydaną wobec U. B. i P. B. (dalej jako: "strony", "skarżący" lub "strony skarżące"), w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku oraz innych orzeczeń sądów administracyjnych przywołanych poniżej, dostępna jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

Sąd pierwszej instancji przedstawił w powyższym wyroku następujący stan faktyczny.

1.1. Zaskarżoną decyzją z dnia 19 listopada 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł. – W. z dnia 12 czerwca 2018 r. określającą wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2012 w kwocie 19 253 zł i określił to zobowiązanie w wysokości 19 250 zł. W uzasadnieniu powyższej decyzji, powołując treść art. 10 ust. 1 pkt 8 i art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. – dalej w skrócie: "u.p.d.o.f.") organ odwoławczy wskazał, że działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami strony rozpoczęły od 2006 r., tj. od roku, w którym skarżący rozpoczął nabywanie nieruchomości w drodze licytacji komorniczej. Na przestrzeni lat 2006-2017 skarżący dokonali co najmniej 38 transakcji nabycia i co najmniej 23 transakcji sprzedaży nieruchomości. Znaczna większość nieruchomości od 2006 r. została nabyta w drodze przysądzenia własności po wygranej licytacji komorniczej. W 2012 r. skarżący brał udział w większej liczbie licytacji komorniczych niż wskazują na to zakupy nieruchomości. Strony nie tylko dokonywały zakupu nieruchomości (po cenach okazyjnych, na licytacjach komorniczych), ale także niektóre z nich były wynajmowane, i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej B.-P. s.c. wystawiono faktury VAT z tytułu wynajmu pawilonu handlowego oraz części terenu pod urządzenie reklamowe, czy podnajmu części lokalu z przeznaczeniem na cele handlowe. Zdaniem organu odwoławczego całokształt okoliczności świadczy o tym, że nabywane nieruchomości w zamierzeniu nie służyły gromadzeniu składników majątku prywatnego, lecz pełniły gospodarczą funkcję towarów handlowych. O profesjonalnym, zawodowym podejściu do prowadzonej działalności, świadczy to, że kwoty uzyskiwane ze sprzedaży poszczególnych nieruchomości w większości przypadków znacznie przekraczały cenę ich nabycia. Organy podatkowe nie dały wiary wyjaśnieniom skarżącego, że zakup nieruchomości miał być lokatą kapitału "na starość", skoro dokonywał ich sprzedaży w krótkim czasie od chwili nabycia (od 2,5 miesiąca do 21 miesięcy).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00