Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2022 r., sygn. I GSK 2623/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 11 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Bk 94/18 w sprawie ze skargi (...) na decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży z dnia (...)r. nr (....) w przedmiocie płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży na rzecz (...) 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Bk 94/18 po rozpoznaniu skargi (...) uchylił decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Łomży z dnia (...)r. nr (...) w przedmiocie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej na rok 2016 oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Białymstoku z dnia (...) r., nr(...).

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia (...) r. nr (...) Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w Białymstoku (dalej: Kierownik ARiMR lub Organ I instancji) odmówił (...) (dalej: Skarżący, Strona) przyznania wnioskowanej płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej na rok 2016. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że po analizie 30 umów dzierżawy stwierdził, że Skarżący wspólnie z (...) oraz ich małżonkami zawiązali kilkadziesiąt powiązanych ze sobą spółek w celu uzyskania płatności w odniesieniu do gruntów, które są w faktycznym współposiadaniu tych samych osób. Organ I instancji powołał się m. in. na przepis art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz. Urz. UE L 347 z 20 grudnia 2013 r., str. 549, z późn. zm., dalej: rozporządzenie nr 1306/2013), zgodnie z którym bez uszczerbku dla przepisów szczególnych, osobom fizycznym ani prawnym nie przyznaje się jakichkolwiek korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, jeżeli stwierdzono, że warunki wymagane do uzyskania takich korzyści zostały sztucznie stworzone w sprzeczności z celami tego prawodawstwa.