Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2022 r., sygn. I FSK 2405/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, , po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 26 sierpnia 2021 r. sygn. akt I SA/Go 266/21 w sprawie ze skargi Z. D. na decyzję Naczelnika Lubuskiego Urzędu Celno-Skarbowego w G. z dnia 26 czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie towarów i usług za sierpień, wrzesień i październik 2014 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

Wyrokiem z 26 sierpnia 2021 r., sygn. akt I SA/Go 266/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę Z. D. (dalej: Strona lub Skarżący) na decyzję Naczelnika Lubuskiego Urzędu Celno-Skarbowego w G. (dalej: Naczelnik UCS) z 26 czerwca 2020 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień i październik 2014 r.

2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji stan faktyczny

2.1. Decyzją z 21 stycznia 2020 r. Naczelnik UCS rozliczył Stronie podatek VAT za wskazane na wstępie miesiące w sposób odmienny niż przez nią zadeklarowany.

Podstawą takiego rozstrzygnięcia było ustalenie, że Skarżący dokonał bezpodstawnego odliczenia podatku naliczonego z wystawionych przez sp. z o.o. A. (dalej: Spółka) dwóch faktur dokumentujących sprzedaż na rzecz Strony oleju napędowego. Zdaniem organu, zgromadzony materiał dowodowy (w tym okoliczność wydania przez organ podatkowy na podstawie art. 108 ustawy o VAT decyzji w stosunku do wystawcy kwestionowanych faktur) wskazał, że Spółka należała do łańcucha firm, które wystawiały faktury w celu wyłudzenia podatku od towarów i usług.

2.2. Naczelnik UCS, po rozpatrzeniu odwołania Strony, decyzją z 26 czerwca 2020 r. utrzymał w mocy decyzję z 21 stycznia 2020 r. Organ odwoławczy podzielił ocenę, że Spółka jedynie pozorowała prowadzenie działalności gospodarczej w obrocie paliwami, a faktyczna dostawa Stronie towaru nie była zgodna z dokumentacyjnym przebiegiem transakcji. Analiza treści decyzji i akt podatkowych potwierdziła zaś, że organ pierwszej instancji przedstawił argumenty, które świadczyły o braku należytej staranności Strony w transakcjach z A.