Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2022 r., sygn. III FSK 4980/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA (del.) Jacek Pruszyński (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej F. z siedzibą we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 22 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Go 23/21 w sprawie ze skargi A. w Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia 5 października 2020 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od F. z siedzibą we W. na rzecz A. w Z. kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

Wyrokiem z 22 czerwca 2021 r., I SA/Go 23/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim po rozpoznaniu skargi A. w Z. (dalej także jako: A., skarżąca) uchylił w całości decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z 5 października 2020 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowiły art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Wyrok (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

2. Skarga kasacyjna.

Skargę kasacyjną od wyroku sądu pierwszej instancji złożyła, jako uczestnik postępowania na prawach strony, Fundacja Sprawiedliwości Podatkowej (dalej: Fundacja). Zaskarżonemu w całości wyrokowi, w oparciu o przepis art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: p.p.s.a.), zarzucono:

1. naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 849 ze zm., dalej: u.p.o.l.), poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji pominięcie językowej wykładni tego przepisu, wynikającej z jednoznacznego brzmienia zawartego w regulacji ustawowej i przyjęcie wykładni zawartej w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r, sygn. SK 39/19 rozszerzającej przesłanki uznania gruntów, budynków i budowli za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w przypadku innych podmiotów niż osoby fizyczne, a w konsekwencji naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. poprzez uchylenie prawidłowej decyzji;