Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2022 r., sygn. I OSK 1315/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 1472/20 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 1 grudnia 2020 r., I SA/Wa 1472/20, oddalił skargę A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z [...] kwietnia 2020 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta W. z [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W dniu 24 lipca 2019 r. A. S. (dalej: skarżąca) złożyła w Urzędzie W. Referat Świadczeń Rodzinnych Wydział Sportu i Spraw Społecznych dla Dzielnicy [...] wniosek o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego.

Decyzją z [...] lipca 2019 r. Prezydent W. (dalej: organ I instancji), działając na podstawie art. 2 pkt 2, art. 16, art. 20 ust. 2 i 3, art. 24 ust. 2a i ust. 4, art. 26 ust. 1 i art. 32 ust. 2 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 2220 ze zm.; dalej: u.ś.r.), przyznał skarżącej wnioskowane świadczenie na okres od 1 lipca 2019 r. do 31 października 2019 r. w kwocie 184,42 zł miesięcznie, a od 1 listopada 2019 r. do bezterminowo w kwocie 215,84 zł miesięcznie.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca domagała się przyznania świadczenia od 25 września 2017 r., tj. od chwili złożenia wniosku o ustalenie stopnia niepełnosprawności.

W wyniku rozpatrzenia powyższego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (dalej: Kolegium) decyzją z [...] kwietnia 2020 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji, wskazując na złożenie przez skarżącą wniosku o ustalenie prawa do świadczenia po upływie trzech miesięcy od uprawomocnienia się wyroku ustalającego jej stopień niepełnosprawności, co wykluczało możliwość przyznania prawa do świadczenia od dnia złożenia wniosku o ustalenie stopnia niepełnosprawności. Kolegium podało, że skarżąca orzeczeniem Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z [...] października 2017 r., utrzymanym w mocy orzeczeniem Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z [...] grudnia 2017 r., została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Orzeczenia te zmienione zostały wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia z 22 lutego 2019 r., VIII U 17/18, w ten sposób, że skarżącą zaliczono do stopnia niepełnosprawności znacznego oraz ustalono, że niepełnosprawność istnieje od 1978 r. oraz, że wymaga ona korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji i istnieje konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz, że wymaga prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Wyrok ów stał się prawomocny z dniem 16 marca 2019 r. Wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego odwołująca się złożyła natomiast 24 lipca 2019 r. W tej sytuacji, zdaniem Kolegium, zasadnie organ I instancji uznał, że wniesiony on został po upływie trzymiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 24 ust. 2a u.ś.r., uprawniającego do przyznania zasiłku począwszy od miesiąca, w którym został złożony wniosek o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności.