Wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2022 r., sygn. II FSK 708/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia del. WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych 1) A. P. 2) Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi, od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 636/19 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 27 czerwca 2019 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę kasacyjną A. P., 3) oddala skargę, 4) zasądza od A. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 8 142 (słownie: osiem tysięcy sto czterdzieści dwa) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 26 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 636/19 uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z 27 czerwca 2019 r., wydaną w stosunku do A. P. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 rok.

W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał następujące okoliczności.

Zaskarżoną decyzją z 27 czerwca 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego L., którą określono A. P. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011. Organ podatkowe uznały zawarte przez skarżącego z parafią rzymskokatolicką umowy darowizny na cele kultu religijnego za czynności mające charakter pozorny i niewywierające w związku z tym skutków określonych w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) dalej powoływanej jako u.p.d.o.f.. O pozornym charakterze tych umów świadczyć miały ustalenia postępowania podatkowego, z których wynikało, że skarżący w ciągu pięciu lat miał przekazać na rzecz Parafii Rzymskokatolickiej w L. pod wezwaniem św. M. kwotę 2.230.000,00 zł. (łącznie z małżonką i córką 7.880.000,00 zł). Zdaniem organów złożone w toku postępowania podatkowego zeznania proboszcza parafii wskakują, że środki, które skarżący miał przekazać parafii pod tytułem darowizny nie zostały wykorzystane na cele kultu religijnego. Przekazywane kwoty były wypłacane z rachunku bankowego parafii bezpośrednio po ich wpłynięciu na ten rachunek i brak było dowodów wskakujących na ich rzeczywiste wykorzystanie na cele parafii. Jednocześnie w toku postępowania ustalono okoliczności, z których wynikało, że parafia w okresie, którym miała otrzymywać darowizny od skarżącego i jego małżonki, znajdowała się w trudnej sytuacji finansowej. Zdaniem organów pozorny charakter miały też umowy zlecenia zawarte przez skarżącego z Centrum Nauki i Biznesu "Z." Sp. z o.o. (dalej jako: CNiB "Z"), na podstawie których skarżący był powoływany do Rad Jakości Kształcenia (dalej jako RJK) – organów pomocniczo - doradczych funkcjonujących przy szkołach prowadzonych przez ww. spółkę. W ocenie organów podatkowych na podstawie zakwestionowanych umów skarżący nie wykonywał żadnych czynności w RJK a umowy te miały służyć wyłącznie przekazaniu skarżącemu pieniędzy ze spółki, które zostały pozyskane z dotacji, pod tytułem umowy zlecenia i zastosowaniu do tych przychodów kosztów uzyskania przychodów wynoszących 20% (art. 22 ust. 9 pkt 4 u.p.d.o.f.). Organy uznały przychody uzyskane przez skarżącego w związku z zakwestionowanymi umowami zlecenia, za przychody zaliczane do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.- pozostałe źródła. Przy obliczeniu dochodu z tego źródła nie miały zastosowania zryczałtowane koszty uzyskania przychodu.