Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 lutego 2023 r., sygn. I SA/Kr 1151/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Dąbek (spr.) Sędziowie WSA Maja Chodacka WSA Agnieszka Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi W.K. na postanowienie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Krakowie z dnia 19 sierpnia 2022 r. nr 180000.71.2259.2022-RED-119-KP w przedmiocie oddalenia zarzutów na prowadzenie egzekucji administracyjnej oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 19 sierpnia 2022 r., znak sprawy: 180000.71.2259.2022-RED-119-KP Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS) utrzymał w mocy własne postanowienie z 9 sierpnia 2021 r. o oddaleniu zarzutów W. K. (dalej: Skarżący) na prowadzenie egzekucji administracyjnej na podstawie tytułów wykonawczych z 18 maja 2021 r. o numerach od [...] do [...].

Jak wynika z akt sprawy, Skarżący pismem z 7 lipca 2021 r. wniósł zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego, podnosząc przedawnienie dochodzonego obowiązku. Pismem z 26 lipca 2021 r. pełnomocnik Skarżącego uzupełnił wniosek o kolejny zarzut - wysłanie tytułów wykonawczych do zobowiązanego na nieprawidłowy adres.

Postanowieniem z 9 sierpnia 2021 r. ZUS, działając jako wierzyciel na podstawie art. 34 § 2 pkt 1 w zw. z art. 33 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427 ze zm. – dalej: u.p.e.a.), oddalił złożone zarzuty. Odnośnie zgłoszonego zarzutu tj. "wygaśnięcia obowiązku w całości lub części" wskazano, że wobec Skarżącego prowadzona była już egzekucja, która spowodowała zawieszenie biegu terminu przedawnienia.

Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, postanowieniem z 19 października 2021 r., ZUS utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Odnosząc się do zarzutu wygaśnięcia obowiązku w całości albo w części, podano, że w zaskarżonym postanowieniu wskazane zostały wszystkie okresy zawieszenia biegu terminu przedawnienia zaległości objętych egzekucją. ZUS nie zgodził się z poglądem Skarżącego, że niesłuszne jest twierdzenie, iż termin przedawnienia był zawieszony aż do stycznia 2021 r. Wniosek o umorzenie zaległości na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2021 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność (Dz.U. z 2012 r. poz. 1551 – Ustawa abolicyjna) został złożony przez Skarżącego 28 października 2013 r. Zaległość wówczas nie była przedawniona, na co wskazują także wyliczenia pełnomocnika Skarżącego zawarte w piśmie z 26 lipca 2021 r. Decyzja Zakładu z 12 marca 2014 r., która została powołana we wniosku o ponowne rozpatrzenie zarzutów, była decyzją określającą warunki umorzenia wydaną na podstawie art. 1 ust. 8 Ustawy abolicyjnej. Z uwagi na postępowanie odwoławcze, decyzja ta uprawomocniła się 4 grudnia 2018 roku. Stosownie do art. 1 ust 11 Ustawy abolicyjnej, termin spłaty należności niepodlegających umorzeniu upłynął 4 grudnia 2019 r. Następnie na podstawie art. 1 ust. 13 tej ustawy, ZUS wydał 7 grudnia 2019 r. decyzję o odmowie umorzenia zaległości, która to uprawomocniła się 26 stycznia 2021 roku. Zgodnie z art. 1 ust. 15 Ustawy abolicyjnej, bieg terminu przedawnienia należności, o których mowa w ust. 1, 6, 10 i 12, ulega zawieszeniu na okres od dnia złożenia wniosku o umorzenie do dnia uprawomocnienia się decyzji, o której mowa w ust. 13. Ustawa abolicyjna wyraźnie wskazuje zatem zdarzenia powodujące początek zawieszenia biegu terminu przedawnienia należności z tytułu składek jak i jego koniec. Powyższe okoliczności w ocenie ZUS wskazują, że w momencie wszczęcia egzekucji na podstawie tytułów wykonawczych z 18 maja 2021r., dochodzone zaległości nie były przedawnione.