Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 lutego 2023 r., sygn. III SA/Wa 1712/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Owsiak, Sędziowie sędzia WSA Piotr Dębkowski, sędzia WSA Anna Zaorska (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Cezary Ciwiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi M.G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia [...] maja 2022 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do września 2017 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżoną decyzją z [...] maja 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: "DIAS", "organ odwoławczy") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. (dalej: "NUS", "organ I instancji") z [...] października 2020 r. w sprawie rozliczenia podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2017 r.

1.2. Jak wynika z akt sprawy, NUS postanowieniem z [...] czerwca 2019 r. wszczął wobec M.G. (dalej: "Skarżący") postępowanie podatkowe, będące następstwem przeprowadzonej kontroli w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od stycznia do września 2017 r.

W wyniku poczynionych ustaleń, NUS decyzją z [...] października 2020 r. określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec, maj, czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2017 r. oraz określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych za kwiecień 2017 r.

NUS wskazał na bezpodstawne zaewidencjonowanie w prowadzonej przez Skarżącego ewidencji zakupów kwoty netto 522.216 zł; podatek VAT 120.110 zł, uznając, że ewidencja zakupów VAT za 2017 r. prowadzona była z naruszeniem przepisów art. 109 ust. 3 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm., dalej: "ustawa o VAT") i art. 196 § 4 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm. – dalej: "O.p."), tj. nierzetelnie w części zaewidencjonowania zakupów z firmy S. i w tej części nie uznał jej za dowód tego, co wynika z zawartych w niej zapisów.