Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2023 r., sygn. I OSK 580/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marian Wolanin Sędziowie Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędzia del. WSA Jakub Zieliński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 stycznia 2022 r. sygn. akt II SA/Sz 1071/21 w sprawie ze skargi E. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, wyrokiem z 5 stycznia 2022 r. o sygn. akt II SA/Sz 1071/21, po rozpoznaniu skargi E.J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 24 sierpnia 2021 r. nr (...), w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia 2 czerwca 2021 r., nr (...) oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie sprawy.

Decyzją nr (...) z dnia 2 czerwca 2021 r., wydaną przez Prezydenta Miasta K. odmówiono E.J. (dalej przywoływana jako: "Skarżąca") przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad córką, A.J. uzasadniając rozstrzygnięcie okolicznością, iż wnioskodawczyni ma ustalone prawo do emerytury.

Po rozpoznaniu odwołania E.J., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją nr (...) z dnia 24 sierpnia 2021 r. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

Organ odwoławczy zauważył, że E.J. jest matką i opiekunem A.J., która legitymuje się orzeczeniem Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w K. z dnia 14 października 2010 r., zaliczającym ją do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności od 16 roku życia, natomiast niepełnosprawność istnieje od urodzenia. E.J. była osobą czynną zawodowo, natomiast od 2009 r. ma ustalone prawo do emerytury. Dalej zauważono, iż ustalone prawo do emerytury stanowi wymienioną w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 111) – dalej w skrócie" u.ś.r.", przesłankę negatywną, która nie może wystąpić, aby Skarżąca mogła się skutecznie ubiegać o świadczenie pielęgnacyjne. Zauważono, że istotą świadczenia pielęgnacyjnego jest częściowe zrekompensowanie opiekunowi niepełnosprawnego strat finansowych spowodowanych niemożnością podjęcia pracy lub rezygnacją z niej w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną. Stąd też ustawodawca przyjął założenie, że osoba posiadająca już zabezpieczenie materialne w postaci dochodu z tytułu emerytury powinna być wyłączona z zakresu podmiotowego osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego. Nie jest możliwy zatem zbieg obu tych świadczeń ani ich wzajemna kompensata.