Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2023 r., sygn. I OSK 2597/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marian Wolanin Sędziowie sędzia NSA Marek Stojanowski sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant asystent sędziego Anna Tomaszek po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. A., B. B., C. C., D. D., E. E. i F. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 czerwca 2019 r. sygn. akt II SA/Kr 1535/18 w sprawie ze skargi A. A., B. B., C. C., D. D., E. E. i F. F. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 24 września 2018 r. nr WS-VI.7534.2.12.2018.KP w przedmiocie waloryzacji odszkodowania 1. prostuje z urzędu oczywiste omyłki zawarte w sentencji zaskarżonego wyroku w ten sposób, że w miejsce nazwiska "D." postanawia wpisać nazwisko "D.", a w miejsce nazwiska "E." postanawia wpisać nazwisko "E."; 2. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 6 czerwca 2019 r. sygn. akt II SA/Kr 1535/18 oddalił skargę A. A., B. B., C. C., D. D., E. E. i F. F. na decyzję Wojewody Małopolskiego z 24 września 2018 r. nr WS-VI.7534.2.12.2018.KP w przedmiocie waloryzacji odszkodowania.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wnieśli A. A., B. B., C. C., D. D., E. E. i F. F. zaskarżając wyrok w całości i zarzucając Sądowi I instancji:

1. na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", naruszenie prawa materialnego, to jest art. 21 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) przez jego niezastosowanie, co doprowadziło do pozbawienia skarżących ich konstytucyjnego prawa do słusznego odszkodowania za wywłaszczoną na cele publiczne nieruchomość;

2. na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 3 § 1, art. 134 § 1 i art. 141 § 4 P.p.s.a., wobec braku jakiegokolwiek ustosunkowania się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do zarzutu skargi dotyczącego naruszenia art. 21 ust. 2 Konstytucji RP, co pozwoliłoby ocenić zasadność wyroku w zakresie powołanych podstaw zaskarżenia; nie wykazano, dlaczego zarzut skarżących był bezzasadny, co spowodowało, że kontrola działalności administracji okazała się w tym zakresie niepełna.