Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 kwietnia 2022 r., sygn. I SA/Gd 1699/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Kraus (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Sławomir Kozik, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi ,,A" z siedzibą w G. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 października 2021 r. nr [....] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną; 2. zasadza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 697( sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1. W zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia [...] 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako "organ" lub "Dyrektor KIS"), działając na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm., dalej jako "O.p."), stwierdził, że stanowisko "A" S.A. z siedzibą w G. (dalej jako "Wnioskodawca", "Skarżący" lub "Spółka"), przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2021 r., uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży samochodu, jest nieprawidłowe.

2. Rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy:

2.1. W dniu 5 sierpnia 2021 r. do organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży samochodu.

We wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest towarzystwem funduszy inwestycyjnych prowadzącym działalność gospodarczą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U. z 2020 r., poz. 95 ze zm., dalej jako "u.f.i."). Działalność jest wykonywana na podstawie stosownego zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i że wykonywana przez niego działalność korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wyjaśnił, że do celów swojej działalności gospodarczej nabył i wykorzystuje samochody osobowe, które są także odpłatnie udostępniane zatrudnianym pracownikom i członkom zarządu do celów prywatnych, w momentach, gdy nie są one wykorzystywane do celów działalności statutowej. Udział wartości czynności związanych z ww. udostępnieniem samochodów w łącznej wartości obrotu Wnioskodawcy dla celów podatku VAT nie przekracza średnio w każdym roku poziomu 0,04%. Jednocześnie Wnioskodawca odpłatnie udostępnia pracownikom dojeżdżającym do biura własnymi samochodami najmowane miejsca postojowe, a także odpłatnie udostępnia im możliwość korzystania ze świadczeń sportowo rekreacyjnych realizowanych przez podmioty zewnętrzne, które to usługi nie są świadczone bezpośrednio przez Wnioskodawcę i z których tytułu nie osiąga on marży. Spółka sporadycznie sprzedaje również na rzecz swoich pracowników niewykorzystywane środki trwałe. Udział rocznego obrotu z ww. czynności opodatkowanych VAT w całym obrocie Spółki nie przekraczał średnio w każdym roku poziomu ok. 0,06%, miała więc ona prawo w swojej ocenie uznać, że obowiązująca ją proporcja określona w art. 90 ust. 2-8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm., dalej jako "u.p.t.u." lub "ustawa o VAT") wynosiła 0% i nie odliczać podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących dokonywane zakupy samochodów, jako że nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.