Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 22 lutego 2024 r. Rumunia przeciwko Komisji Europejskiej., sygn. C-54/22 P

Wydanie tymczasowe

WYROK TRYBUNAŁU (dziewiąta izba)

z dnia 22 lutego 2024 r.(*)

Odwołanie – Prawo instytucjonalne – Europejska inicjatywa obywatelska – Rozporządzenie (UE) nr 211/2011 – Zarejestrowanie proponowanej inicjatywy obywatelskiej – Artykuł 4 ust. 2 lit. b) – Proponowana inicjatywa niewykraczająca w sposób oczywisty poza kompetencje Komisji Europejskiej w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego unijnego aktu prawnego w celu wprowadzenia w życie traktatów – Ciężar dowodu – Uprawnienie Komisji w zakresie częściowej rejestracji

W sprawie C‑54/22 P

mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wniesione w dniu 27 stycznia 2022 r.,

Rumunia, którą reprezentowały L.‑E. Baţagoi, M. Chicu, E. Gane i L. Liţu, w charakterze pełnomocników,

strona skarżąca,

w której drugą stroną postępowania były:

Komisja Europejska, którą reprezentowali H. Croce i C. Urraca Caviedes, w charakterze pełnomocników,

strona pozwana w pierwszej instancji,

Węgry, które reprezentowali M.Z. Fehér i K. Szíjjártó, w charakterze pełnomocników,

interwenient w pierwszej instancji,

TRYBUNAŁ (dziewiąta izba),

w składzie: O. Spineanu-Matei, prezes izby, S. Rodin (sprawozdawca) i L.S. Rossi, sędziowie,

rzecznik generalny: N. Emiliou,

sekretarz: A. Calot Escobar,

uwzględniając pisemny etap postępowania,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 5 października 2023 r.,

wydaje następujący

Wyrok

W odwołaniu Rumunia wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 10 listopada 2021 r., Rumunia/Komisja (T‑495/19, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”, EU:T:2021:781), w którym Sąd oddalił jej skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2019/721 z dnia 30 kwietnia 2019 r. w sprawie proponowanej inicjatywy obywatelskiej zatytułowanej „Polityka spójności w regionie na rzecz równości i zachowania kultury regionu” (Dz.U. 2019, L 122, s. 55, zwanej dalej „sporną decyzją”).