Wyrok WSA w Opolu z dnia 7 kwietnia 2022 r., sygn. II SA/Op 36/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Protokolant Marta Gajowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi I. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie przyznania świadczenia wychowawczego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza L. z dnia [...], nr [...], 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. na rzecz skarżącej I. G. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez I. G. (zwaną dalej również skarżącą lub wnioskodawczynią) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. (dalej w skrócie: SKO lub Kolegium) z dnia [...], nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza L. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie przyznania świadczenia wychowawczego.

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Pismem z dnia 13 lipca 2020 r. (data wpływu do organu), nazwanym "wnioskiem o rozstrzygnięcie sprawy", skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika, zwróciła się do Burmistrza L. o przyznanie świadczenia wychowawczego na dzieci: D. G. na okres od 1 lipca 2019 r. do 30 listopada 2019 r. i Ł. G. na okres od 1 października 2019 r. do 30 listopada 2019 r. oraz dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentów, a także przesłuchanie strony na okoliczności i fakty wskazane w uzasadnieniu wniosku. Skarżąca podniosła, że w dniu 18 lipca 2019 r., za pośrednictwem systemu teleinformatycznego A S.A., złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na ww. synów. Na początku grudnia 2019 r. zorientowała się, że mimo złożenia wniosku nie otrzymuje świadczenia wychowawczego, stąd 6 grudnia 2019 r. złożyła bezpośrednio do organu kolejny wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na obu synów, a 7 grudnia 2019 r. została poinformowana przez organ o przyznaniu jej tego świadczenia na okres od 1 grudnia 2019 r. do 30 czerwca 2020 r. We wniosku skarżąca zaznaczyła, że przedstawiciel banku przyznał, iż wniosek o przyznanie świadczenia wychowawczego z dnia 18 lipca 2019 r. został złożony, lecz z przyczyn technicznych wniosek nie został przesłany do systemu Emp@tia. Wskazała także, że organ pierwszej instancji odmówił wnioskodawczyni przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ustalenie prawa do świadczeniach wychowawczego za ww. okres. W tej sytuacji zasadnym rozwiązaniem jest wezwanie do załatwienia sprawy i przyznania świadczenia za podany okres, gdyż wniosek został złożony zgodnie z przepisami (drogą elektroniczną przez system bankowy, co dopuszcza art. 13 ust. 5 pkt 3 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci), a jedynie nie został przekazany organowi. Zdaniem skarżącej kopia złożonego wniosku o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego stanowi potwierdzenie złożenia wniosku w systemie bankowym, gdyż A S.A. potwierdził złożenie wniosku poprzez przesłanie jego kopii stronie postępowania, co jest także potwierdzeniem jego złożenia w rozumieniu art. 13 ust. 20 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci. Mając na uwadze powyższe, w ocenie skarżącej, należy uznać, że wniosek został złożony, a tylko wskutek błędu teleinformatycznego nie został przesłany do organu. Z tego względu sprawa nadaje się do rozstrzygnięcia, a organ jest w posiadaniu wszystkich niezbędnych dokumentów.