Wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2022 r., sygn. II FSK 1710/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA (del.) Zbigniew Romała, , Protokolant Adrianna Siniarska, po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 4/19 w sprawie ze skargi L. W. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku bez rozpoznania oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z 18 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 4/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uwzględnił skargę L. W. (dalej: "Skarżący") na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 listopada 2018 r. w przedmiocie pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).

W skardze kasacyjnej pełnomocnik Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a.") naruszenie przepisów prawa procesowego mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku art. 135 p.p.s.a. w powiązaniu z art. 14b § 1 i 3 oraz art. 14g § 1 w powiązaniu z art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia - - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800, dalej: "O.p.") oraz w powiązaniu z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm. - zwanej dalej również jako: "u.p.d.o.f") poprzez błędne przyjęcie przez WSA w Gliwicach, że Skarżący dostarczył żądane wezwaniem informacje, odpowiadając na każde z zadanych w nim pytań, a przy tym nie można zarzucić Skarżącemu, aby unikał udzielenia informacji wymaganych od niego lub też, aby w piśmie z dnia 30 lipca 2018 r. powielił argumentację zawartą we wniosku (innymi słowy, Wnioskodawca dostarczył wiedzy co do tego, czym kierował się dokonując zakupu nieruchomości, co w efekcie przełożyło się na stanowisko zaprezentowane przez niego we wniosku, tj. że w sprawie znajduje zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f, a więc, że sprzedaż nieruchomości będzie wyzbyciem się majątku osobistego), podczas gdy mimo, że Organ wystosował do Skarżącego wezwanie do uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego poprzez m. in. wskazanie celu podejmowanych działań opisanych we wniosku w stosunku do będących przedmiotem zapytania nieruchomości. Wnioskodawca nie udzielił odpowiedzi jakiemu celowi działania te służyły, a jedynie zidentyfikował przyczyny ich podejmowania wskazując jakim celom jego zdaniem te działania nie służyły, a zatem przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji i jego uzupełnieniu zdarzenie przyszłe nie zawiera informacji pozwalających na stwierdzenie, czy sprzedaż nieruchomości będzie stanowiło (wyzbycia się) składników majątkowych należących do majątku osobistego (art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f), czy też dokonana zostanie w warunkach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f);