Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 31 marca 2022 r., sygn. II SA/Ol 877/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 31 marca 2022 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania 1/ uchyla zaskarżoną decyzję; 2/ zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej J. D. kwotę 100 zł (sto złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. WSA/wyr.1a – sentencja wyroku (tryb uproszczony)

Uzasadnienie

Decyzją z (...) Burmistrz Miasta B. (dalej jako: organ I instancji), na podstawie art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 510 ze zm., dalej jako: u.e.l.), odmówił wymeldowania J. D. (dalej jako: strona lub skarżąca) z pobytu stałego w lokalu przy ul. (...) w B. W uzasadnieniu podano, że wniosek o wymeldowanie strony z pobytu stałego we wskazanym lokalu złożył M.D. (dalej jako: wnioskodawca), wskazując, że strona nie przebywa w przedmiotowym lokalu od sześciu lat, mieszkanie opuściła dobrowolnie, a opuszczenie miało charakter długotrwały. Podano, że w wyniku przeprowadzonego postępowania ustalono, że zgodnie z umową najmu z 15 października 2008 r. do zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu mieszkalnym uprawniony jest wnioskodawca, strona oraz ich syn. Pod koniec 2016 r. strona wyjechała zagranicę w celach zarobkowych, jednakże wracała do przedmiotowego mieszkania w czasie wolnym, na urlopy oraz na święta. Aktualnie strona nie ma swobodnego dostępu do mieszkania, gdyż wnioskodawca wymienił zamki w drzwiach, uzasadniając to obawą o swoje życie ze strony żony, z którą jest w trakcie rozwodu, a ewentualne wejście strony do mieszkania może odbywać się tylko w asyście funkcjonariuszy Policji. W związku z tym organ I instancji uznał, że zgromadzone dowody nie potwierdzają, że strona opuściła miejsce stałego pobytu w sposób trwały i dobrowolny. Wprawdzie mieszka ona obecnie poza granicami kraju, ale jednak do spornego mieszkania okresowo przyjeżdżała i nie zerwała związków z lokalem, w którym jest zameldowana na pobyt stały. Natomiast wnioskodawca, mimo że umowa najmu została zawarta w trakcie trwania związku małżeńskiego, samowolnie pozbawił stronę dostępu do lokalu, wielokrotnie stwierdzając, że nie udostępni jej kluczy. Organ I instancji wskazał, że w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych nie może dojść do wymeldowania tak długo, jak długo zainteresowany może podjąć próby przywrócenia zamieszkiwania, usunięcia skutków zastosowania przymusu, likwidacji stanu niezgodnego z jego wolą, a polegającego na braku możliwości zamieszkiwania. W tej sytuacji organ I instancji uznał, że nie może zignorować faktu wystąpienia przez stronę z powództwem posesoryjnym. Wprawdzie nie stanowi to bezpośredniego dowodu na brak woli opuszczenia lokalu, ale może świadczyć o tym, że strona nie opuściła lokalu dobrowolnie. Podkreślono, że o trwałości opuszczenia miejsca pobytu stałego świadczy nie tylko długotrwałe nieprzebywanie pod wskazanym adresem, ale również zamiar założenia w nowym miejscu ośrodka swoich życiowych spraw rodzinnych, majątkowych, czy osobistych, co wiąże się z zerwaniem więzi z dotychczas zajmowanym lokalem i brakiem woli powrotu do niego. O dobrowolności opuszczenia lokalu decyduje to, że nie jest ono spowodowane przymusem pochodzącym od innej osoby. W przypadku, gdy opuszczenie lokalu nastąpiło na skutek przeszkód stawianych przez jego właściciela bądź współwłaściciela, to o dobrowolnym opuszczeniu lokalu można mówić wówczas, gdy dana osoba nie skorzystała z przysługujących jej środków prawnych, umożliwiających powrót do lokalu lub gdy podjęte środki okazały się nieskuteczne. W ocenie organu I instancji, biorąc pod uwagę fakt, że sprawa powództwa posesoryjnego nie została zakończona, a nie stanowi ona zagadnienia wstępnego, wydanie decyzji o wymeldowaniu strony z przedmiotowego lokalu jest przedwczesne.