Wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 marca 2022 r., sygn. III SA/Kr 1301/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka Sędziowie WSA Renata Czeluśniak (spr.) WSA Ewa Michna po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia skargę oddala.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] 2021 r. nr [...] odmówił przyznania skarżącemu A. A. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wnioskowanego na babcię J. A.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż w dniu 23 grudnia 2020 r. wpłynął wniosek skarżącego o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad babcią J. A. Jak ustalono J. A. jest wdową w podeszłym wieku, w większości osobą leżącą, wymagającą opieki ze strony innych osób we wszystkich czynnościach życiowych, tj. w higienie osobistej, przygotowaniu i podaniu posiłków, podaniu lekarstw, sprzątaniu, robieniu zakupów, porusza się po domu przy pomocy balkonika. Z kolei skarżący prowadził działalność gospodarczą w okresie od 8 stycznia 2018 r. do 25 lutego 2021 r. (od dnia 10 lutego 2021 r. działalność gospodarcza była zawieszona). W ocenie organu, nie został zatem spełniony warunek określony w art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w okresie od 1 grudnia 2020 r. do 25 lutego 2021 r. Ponadto ustalono, iż osobami spokrewnionymi w pierwszym stopniu z J. A. są jej dzieci: S. A. oraz H. Z. S. A. złożył oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie opiekować się swoją mamą ze względu na wiek oraz stan zdrowia. Nie jest w stanie również finansowo wesprzeć swojej matki w postaci np. wynajęcia opiekunki. Z kolei H. Z. zamieszkuje w Australii, co uniemożliwia jej sprawowanie opieki nad swoją matką. Skarżący z koli jest spokrewniony w drugim stopniu w stosunku do swojej babci. W konsekwencji organ podkreślił, że w niniejszej sprawie istnieją osoby spokrewnione w pierwszym stopniu z J. A. Do akt sprawy nie dołączono orzeczeń potwierdzających znaczny stopień niepełnosprawności ww. osób. Tym samym brak jest spełnienia przesłanki określonej w art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych do przyznania wnioskowanego świadczenia. Prezydent podkreślił również, że Komisja Lekarska ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia orzeczeniem z dnia 27 września 1989 r. nr akt 10803 zaliczyła J. A. do pierwszej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia na stałe. Zgodnie z orzeczeniem inwalidztwo istnieje od 11 września 1989 r. Zatem wobec braku spełnienia przesłanki z art. 17 ust. 1, ust. 1a, ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje. Organ wskazał przy tym, iż zna treść wyroku TK z 21 października 2014 r. sygn. K 38/13 jednak z uwagi na fakt, że przepisy zawarte w ustawie o świadczeniach rodzinnych nie uległy zmianie nie może ich stosować.