Wyrok NSA z dnia 24 marca 2022 r., sygn. I FSK 2272/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński (spr.), po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 sierpnia 2018 r. sygn. akt I SA/Ke 238/18 w sprawie ze skargi G. R. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz G. R. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 25 października 2018 r., wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 sierpnia 2018 r., I SA/Ke 238/18. Wyrokiem tym Sąd uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 maja 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

1.2. Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżono w całości, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, tj.

- art. 86 ust. 2a i art. 86 ust. 2b w związku z art. 86 ust. 2h ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.; dalej: ustawa o PTU) oraz § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193; dalej: Rozporządzenie) poprzez błędną wykładnię i niewłaściwą ocenę zastosowania i w konsekwencji bezpodstawne uznanie przez Sąd, iż zaproponowany przez Gminę sposób określania proporcji odliczania podatku naliczonego VAT od wydatków związanych z projektem "Budowa sieci kanalizacji sanitarnej w miejscowości D. i D." jest prawidłowy, gdyż zdaniem Sądu opiera się on na jednoznacznych i jasnych kryteriach oraz pozwala na obiektywne ustalenie struktury sprzedaży (tj. proporcji pomiędzy czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi w tym obszarze) w przeciwieństwie do wzoru z w/w Rozporządzenia, który w ocenie Sądu nie jest adekwatny do opisanej we wniosku działalności wodno-kanalizacyjnej Gminy, podczas gdy zastosowanie zaproponowanej przez Gminę metody mogłoby prowadzić do nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego – niezgodnego z rzeczywistością, co zostało szczegółowo wyjaśnione i umotywowane przez Organ w zaskarżonej interpretacji,