Wyrok WSA w Kielcach z dnia 24 marca 2022 r., sygn. I SA/Ke 571/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec Sędziowie Sędzia WSA Ewa Rojek Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Michał Gajda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2022 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności składkowych 1. oddala skargę; 2. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokata J. W. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS, organ) decyzją z [...] r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję tego organu z [...] r. nr [...] odmawiającą M. P. umorzenia należności z tytułu składek.

1.1 Organ wyjaśnił, że 10 marca 2020 r. do ZUS-u wpłynął wniosek M. P. o umorzenie należności z tytułu składek. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że przebywa w zakładzie karnym, a koniec kary przewidziany został na 10 kwietnia 2024 r. Wnioskodawca nie pracuje, nie posiada środków finansowych, z których mógłby uregulować zadłużenie. Ze względu na zły stan zdrowia, nie może pracować.

ZUS decyzją z [...] r. nr [...] odmówił umorzenia należności składkowych. M. P. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, do którego załączył kopię orzeczenia lekarza medycyny pracy, wskazującego na niezdolność do podjęcia pracy z powodu trwałego uszkodzenie barku lewej ręki i ograniczenie jej ruchomości. Wnioskodawca oświadczył, że jest to kontuzja trwała.

ZUS decyzją z [...] r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję z [...] r. nr [...]. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z 17 grudnia 2020 r. sygn. akt I SA/Ke 376/20 uchylił zaskarżoną decyzję ZUS-u nr [...] i poprzedzającą ją decyzję z [...] r. nr [...]. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że organ nie rozpoznał prawidłowo przesłanki z art. 28 ust. 3 pkt 6 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 423 ze zm.), zwanej dalej "u.s.u.s.", ponieważ nie poczynił żadnych ustaleń co do przewidywanych możliwości wyegzekwowania kwot ani wydatków egzekucyjnych.