Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 marca 2022 r., sygn. I SA/Lu 569/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2022 r. sprawy ze skargi M. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (organ) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Puławach (organ I instancji) z 20 stycznia 2021 r. określającą M. J. (podatnik) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. w wysokości 55.759 zł.

W uzasadnieniu tej treści rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że podatnik w rozpatrywanym roku podatkowym zawyżył koszty uzyskania przychodów o 36.000 zł oraz o 219.500 zł w rezultacie uwzględnienia po stronie kosztów uzyskania przychodów odpowiednio:

- 3 faktur wystawionych na rzecz podatnika przez Przedsiębiorstwo Wielobranżowe M. ;

- 11 faktur wystawionych na rzecz podatnika przez J. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (por. zestawienie na s. 2-3 decyzji organu I instancji i s. 8-9 decyzji kontrolowanej).

W tych fakturach opisano: sprzątanie obiektu, rekonstrukcję ogrodzenia, prace konserwatorskie, "renowatorskie", montażowe i "roboty żelbetowe".

Organ ustalił, że firma podatnika wykonywała usługi budowlane i remontowe w większości jako podwykonawca. Dotyczyły one przede wszystkim obiektów zabytkowych oraz przemysłowych. Prace były wykonywane na rzecz: M. , S. K. O., T. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Podatnik zasadniczo używał materiałów pochodzących od inwestorów. Sporadycznie kupował małe ilości materiałów.

Zdaniem organu, z materiału dowodowego wynika, że wystawcy spornych faktur nie mogli być i nie byli podwykonawcami firmy podatnika w zakresie robót w nich opisanych. Organ - co do zasady - nie podważał faktu wykonania robót, ale stwierdził - z nawiązaniem do treści zgromadzonego materiału dowodowego, zasad logiki i doświadczenia życiowego - że nie było to wynikiem aktywności gospodarczej wystawców zakwestionowanych faktur.