Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 23 marca 2022 r., sygn. I FSK 703/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 946/17 w sprawie ze skargi A. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. z dnia 5 kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 2012 r. do października 2013 r. oraz za grudzień 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. T. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. kwotę 15000 (piętnaście tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu I instancji.

1.1. Wyrokiem z 15 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 946/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę A. T. (dalej skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. z 5 kwietnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od grudnia 2012 r. do października 2013 r.

2. Uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

2.1. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku ustalił, że decyzją z 5 kwietnia 2017r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w G. (dalej także organ odwoławczy, organ drugiej instancji) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. (dalej organ pierwszej instancji) z 5 września 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od grudnia 2012 r. do października 2013 r.

2.2. W ocenie Sądu pierwszej instancji organy podatkowe prawidłowo ustaliły, że faktury VAT wystawione na rzecz skarżącego przez [....] dotyczące usług budowlanych nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Podkreślił, że stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie został ustalony przy wykorzystaniu wszystkich dostępnych organom podatkowym środków dowodowych, a dokonana przez te organy ocena zebranych dowodów nie nosiła cech dowolności.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00