Wyrok NSA z dnia 23 marca 2022 r., sygn. II OSK 961/21

Dnia 23 marca 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.K. i W.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 grudnia 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 947/20 w sprawie ze skargi A.K. i W.K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2020 r., znak [...] w przedmiocie odmowy skreślenia z rejestru zabytków oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2020 r. VII SA/Wa 947/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. i W. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2020 r. znak [...] w przedmiocie odmowy skreślenia z rejestru zabytków.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie sprawy:

Pismem z dnia 12 marca 2019 r. skarżący W. K. po raz kolejny wystąpił do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego o skreślenie z rejestru zabytków budynku mieszkalnego przy ul. [...][...] w [...], wskazując na jego zły stan techniczny.

Decyzją z dnia [...] listopada 2019 r. znak [...], na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c, art. 7 pkt 1, art. 13 ust. 1, 5 i 6 i art. 89 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t.j. Dz.U. z 2018r., poz. 2067, ze zm.), oraz art. 18 pkt 1 i art. 104 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego odmówił skreślenia z rejestru zabytków ww. budynku mieszkalnego.

W uzasadnieniu organ wskazał, że przedmiotowy wniosek jest kolejnym wnioskiem Skarżącego. Poprzednio wydaną decyzją z dnia [...] września 2017 r. znak: [...], odmówił skreślenia z rejestru zabytków przedmiotowego budynku, stwierdzając, że nie zachodzą przesłanki do skreślenia. Przede wszystkim, jak zaznaczono, stan faktyczny w odniesieniu do budynku położonego w [...] przy ul. [...][...] od czasu wydania poprzedniej decyzji z dnia [...] września 2017 r. nie uległ zmianie. Zaznaczono, że w świetle materiału dowodowego zniszczenia substancji budowalnej omawianego obiektu nie przesądzają o trwałej i nieodwracalnej utracie wartości zabytkowej. Czytelna jest bowiem nieprzekształcona bryła budynku, o formie z daty wpisu – wpis budynku do rejestru zabytków pod numerem [...] został dokonany decyzją z dnia [...] października 1967 r. Znaczna część zachowanej substancji jest oryginalna, co nadal definiuje obiekt jako zabytek. Minister podkreślił, że pomimo poddania go przekształceniom w zakresie układu i wielkości otworów okiennych, stolarki okiennej i drzwiowej, rodzaju pokrycia dachowego, obiekt zachował wartości historyczne, stanowiąc przykład typowego budownictwa wiejskiego z pierwszej poł. XIX w. dawnego [...], a obecnie [...].