Wyrok NSA z dnia 23 marca 2022 r., sygn. I FSK 1591/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, , po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2021 r. sygn. akt VIII SA/Wa 62/21 w sprawie ze skargi L. s.c. G. P., K. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 27 października 2020 r. nr [....] w przedmiocie utrzymania w mocy decyzji określającej wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za I i II kwartał 2013 r. oraz nadwyżka podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za III kwartał 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od L. s.c. G. P., K. L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 5050 (pięć tysięcy pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

Wyrokiem z 22 kwietnia 2021 r., sygn. akt VIII SA/Wa 62/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: Sąd pierwszej instancji) uwzględnił skargę L. Spółka cywilna K.L., G.P. (dalej: Spółka, Strona) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 27 października 2020 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji tok postępowania

2.1. Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. decyzją z 23 maja 2019 r. określił wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za I kwartał 2013 r., wysokość zobowiązania w tym podatku za II kwartał 2013 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za III kwartał 2013 r. Organ I instancji dokonał odmiennego od deklarowanego przez stronę rozliczenia podatku za powyższe okresy rozliczeniowe, z uwagi na zakwestionowanie na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) w związku z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: u.p.t.u.) prawa strony do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych przez M. Sp. z o.o., O. Sp. z o.o., oraz R. Sp. z o.o. Przedmiotowe faktury zostały wystawione w okresie od marca do lipca 2013 r. Zdaniem organu I instancji ww. podmioty uczestniczyły w oszustwie podatkowych polegającym na wystawianiu faktur nie dokumentujących sprzedaży. Spółki te nie prowadziły bowiem działalności gospodarczej i nie były podmiotami rzeczywiście uczestniczącymi w obrocie gospodarczym. Naczelnik nie zakwestionował przy tym, że doszło do dostawy towarów, ale dostaw tych nie mogły dokonać podmioty widniejące na fakturach. Faktury te nie odzwierciedlają rzeczywistości z przyczyn podmiotowych, zaś strona nie dochowała należytej staranności celem uniknięcia swego udziału w oszustwach podatkowych.