Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 22 marca 2022 r., sygn. III SA/Gl 1461/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Adam Gołuch, Sędzia WSA Małgorzata Herman, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2022 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w Z. z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] Komendant Wojewódzki Policji w K. utrzymał w mocy decyzję Komendanta Powiatowego Policji w Z. z [...] nr [...] odmawiającą P.S. (dalej określanemu jako skarżący) wypłaty wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy w związku ze zwolnieniem ze służby.

Z akt sprawy wynika, że wnioskiem z 19 listopada 2018 r. skarżący, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15, wystąpił o wypłacenie mu wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.

Nadto z akt wynika, że rozkazem personalnym Komendanta Powiatowego Policji w Z. skarżący został zwolniony ze służby w Policji z dniem 18 marca 2014 r.. Funkcjonariuszowi wypłacono ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w wymiarze 90 dni - w oparciu o art. 115a ustawy o Policji.

Decyzją z [...] r Komendant Powiatowy Policji w Z. odmówił skarżącemu wypłaty wyrównania za niewykorzystany urlop wypoczynkowy uznając, że już wypłacony ekwiwalent został prawidłowo wyliczony w/g prawidłowego wskaźnika wynoszącego 1/30 uposażenia należnego na dzień zwolnienia ze służby.

W odwołaniu skarżący domagał się zmiany decyzji i wypłaty ekwiwalentu zgodnie z treścią wyroku i uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 10 października 2018 r. sygn. akt K 7/15.

Ponownie rozpoznając sprawę organ odwoławczy, po przedstawieniu niespornego stanu faktycznego sprawy uznał zarzut skarżącego za niezasadny. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcie służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1610) w sprawach o wypłatę ekwiwalentu za niewykorzystany urlop określa się odrębnie proporcje dla okresu sprzed 6 listopada 2018 r.( data opublikowania wyroku TK) i od dnia 6 listopada 2018 r. I taką proporcję, obowiązującą przed dniem 6 listopada 2018 r., organ pierwszej instancji prawidłowo określił. Działał zatem zgodnie z przepisem ustawowym i w granicach swoich ustawowo określonych kompetencji.