Wyrok NSA z dnia 11 października 2023 r., sygn. I FSK 1465/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. sp. z o.o. z siedzibą w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Łd 237/19 w sprawie ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w M. decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L. z dnia 31 marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. sp. z o.o. z siedzibą w M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L. kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z 26 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 237/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę B. sp. z o.o. z siedzibą w M. (dalej skarżąca spółka) od decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z 31 marca 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2014 r.

2. Uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

2.1. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku ustalił, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. (dalej organ drugiej instancji) decyzją z 31 marca 2017 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. (dalej organ pierwszej instancji) w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2014 r.

2.2. Sąd pierwszej instancji oddalając skargę na powyższą decyzję przyjął, że prawidłowe były ustalenia faktyczne będące podstawą wydania zaskarżonej decyzji, tj. że faktury VAT wystawione przez E. sp. z o. o. w Ł. (dalej kontrahent), dokumentujące sprzedaż na rzecz skarżącej spółki oleju napędowego, nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, bowiem wskazany na nich podmiot nie mógł być dostawcą paliwa do skarżącej spółki. Podkreślił, że mimo uzyskania zaświadczenia o wpisie do Krajowego Rejestru Sądowego, koncesji na obrót paliwem, wpłaconej kaucji gwarancyjnej oraz posiadania adresu do korespondencji – kontrahent skarżącej spółki nie prowadził rzeczywistej działalności gospodarczej.