Wyrok NSA z dnia 27 października 2023 r., sygn. I FSK 1271/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Łukasz Trzpiot, po rozpoznaniu w dniu 27 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 285/18 w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 stycznia 2018 r., nr 0401-IOV.4103.205.2017 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do października 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 285/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę A. G. (dalej powoływanej jako: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 stycznia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (podatek VAT) za miesiące od stycznia do października 2013 r. (wyrok z uzasadnieniem dostępny jest w bazie CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. Wydaną w stosunku do skarżącej, decyzją z dnia 28 lipca 2017 r. Naczelnik Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach dokonał rozliczenia podatku VAT za poszczególne miesiące 2013 r. oraz ustalił skarżącej kwotę podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) powoływanej dalej jako ustawa o VAT.

1.3. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy decyzją z dnia 29 stycznia 2018 r. utrzymał w mocy ww. decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy w uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że w okresie od stycznia 2012 r. do grudnia 2013 r. skarżąca brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem był fikcyjny, karuzelowy obrót różnymi towarami, wystawianie niezgodnych ze stanem rzeczywistym faktur VAT na terenie B., R. i innych miast za pomocą sieci firm tzw. słupów. Z ustaleń postępowania podatkowego wynika, że skarżąca w deklaracjach VAT odliczyła podatek naliczony wykazany w fakturach wystawionych przez następujące podmioty: "G." oraz A. Faktury te wykazywały czynności w postaci dostaw blachy i granulatu złota i srebra a także usługi franczyzowe, które nie zostały wykonane. Z ustaleń organu pierwszej instancji wynika, że skarżąca nie dokonała wewnątrzwspólnotowej dostaw towarów (dalej jako: WDT) m.in. blachy i granulatu złota i srebra, wykazanych w fakturach VAT wystawionych przez nią na rzecz niemieckiej spółki B.1 oraz dostawy krajowej granulatu złota na podstawie faktury VAT wystawionej na rzecz A.1 sp. z o.o., ponieważ faktycznie nie dokonała nabycia tych towarów i nie prowadziła ich sprzedaży. Skarżąca nie dokonała także dostawy usługi szkoleniowej na rzecz A.