Wyrok NSA z dnia 26 października 2023 r., sygn. I FSK 1547/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia del. WSA Dominik Mączyński, Protokolant Justyna Papiernik, po rozpoznaniu w dniu 26 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 953/18 w sprawie ze skargi R. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 23 stycznia 2018 r., nr 1401-I0V-1.4103.221.2017.DS w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad, grudzień 2015 r. oraz styczeń 2016 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 953/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. Z. (dalej: Strona lub Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: Dyrektor IAS) z 23 stycznia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad, grudzień 2015 r. oraz styczeń 2016 r.

2. Relacja ze stanu sprawy

2.1. Decyzją z 13 czerwca 2017 r. Naczelnik Mazowieckiego Urzędu Celno-Skarbowego w Warszawie rozliczył Stronie podatek VAT za wskazane na wstępie miesiące w sposób odmienny niż przez nią zadeklarowany.

Podstawą takiego rozstrzygnięcia było ustalenie, że wykazane przez Skarżącego nabycia towarów, tj. zakupu kart pamięci SDHC Card M. 128 GB od firmy N. sp. z o.o. sp. k. (dalej: N.) oraz dalszej ich odsprzedaży w ramach eksportu na rzecz M. I. . T. (dalej: M.) wskazują, że nie zostały one przeprowadzone w celu gospodarczym. Organ pierwszej instancji stwierdził, że dokonane transakcje nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu, gdyż wykonywane one były w ramach łańcucha transakcji związanych z oszustwem podatkowym.

2.2. Decyzją z 23 stycznia 2018 r. Dyrektor IAS, po rozpatrzeniu odwołania Strony, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Według organu brak było podstaw do odliczenia podatku naliczonego, gdyż faktura wystawiona przez N. dokumentowała czynności dokonane w celu sprzecznym z ustawą, a więc nie potwierdzała czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z tego względu, w ocenie organu odwoławczego, prawidłowym było zastosowanie w sprawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT). Zebrany materiał dowodowy nie pozostawiał wątpliwości, że nie dochodziło do normalnych transakcji, lecz Strona z góry wiedziała, iż sprzeda towar nabywany od N. i tak ułożyła swoje relacje handlowe, aby po zakupie towaru wykazać następnie jego sprzedaż ze stawką VAT 0%, umożliwiającą wykazanie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres, a w konsekwencji uszczuplenie budżetu państwa poprzez nieuprawnione zastosowanie preferencyjnej stawki.