Wyrok NSA z dnia 25 października 2023 r., sygn. II FSK 378/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, , Protokolant Ewa Morawska, po rozpoznaniu w dniu 25 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 123/20 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. Oddział w B. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 listopada 2019 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.372.2019.2.BJ UNP: 823072 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz A.sp. z o.o. Oddział w B. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 23 września 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 123/20) uwzględnił skargę A sp. z o.o. Oddział w B – nazywanej dalej "Spółką", i uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 listopada 2019 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.372.2019.2.BJ) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

2.1. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku, wywiedzionej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sformułowano zarzuty naruszenia następujących przepisów:

- art. 15e ust. 11 pkt 1 w zw. z art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018r. poz. 1036 ze zm.; dalej jako "u.p.d.o.p.") poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwą ocenę zastosowania, polegającą na przyjęciu przez Sąd pierwszej instancji, że w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ponoszone przez Spółkę wydatki na nabycie usług niematerialnych stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczonymi przez nią usługami wsparcia i w konsekwencji przyjęcie, że opisane we wniosku wydatki mogą być w całości uznane za koszt uzyskania przychodu.