Wyrok NSA z dnia 11 marca 2022 r., sygn. I OSK 1681/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 czerwca 2021 r. sygn. akt II SA/Ol 350/21 w sprawie ze skargi W. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2021 r. sygn. akt II SA/Ol 350/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, po rozpoznaniu skargi W. C., uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

Wnioskiem z dnia 30 października 2020 r. W. C. zwróciła się o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego - w związku z opieką nad niepełnosprawnym synem – A. C.

Wójt Gminy Markusy decyzją z dnia [...] stycznia 2021 r. odmówił stronie wnioskowanego świadczenia.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że niepełnosprawność A. C. datuje się od 27 roku życia. Tym samym, w ocenie organu I instancji, nie została spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.), dalej powoływanej jako "u.ś.r.", bowiem brak jest potwierdzenia, aby niepełnosprawność syna powstała przed 18 lub (opcjonalnie) przed 25 rokiem życia. Podkreślono, że zastosowane w sprawie przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych należą do bezwzględnie obowiązujących, co powoduje, że rozstrzygnięcie w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego nie jest podejmowane na zasadzie "uznaniowości". Organ wskazał również na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13, wskutek wydania którego doszło do uznania niekonstytucyjności części art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, w zakresie w jakim różnicuje on prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki. Stwierdził jednak, że następstwem wyroku Trybunału nie były - jak dotąd - jakiekolwiek zmiany ustawodawcze, zaś niekonstytucyjny przepis nie został zmieniony. Jako drugi z powodów wydania decyzji odmownej organ wskazał aktualne pobieranie przez stronę emerytury rolniczej z KRUS (z której nie zrezygnowała) - co oznacza zaistnienie przesłanki negatywnej, określonej w (zacytowanym przez organ) art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.