Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 października 2023 r., sygn. II SA/Gl 857/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Dziuk, Sędziowie Asesor WSA Agnieszka Kręcisz-Sarna (spr.), Sędzia WSA Krzysztof Nowak, Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2023 r. sprawy ze skargi E. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 12 kwietnia 2023 r. nr SKO.PS/41.5/276/2023/7289 w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta L. z dnia 17 lutego 2023 r. nr [...].

Uzasadnienie

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z 12 kwietnia 2023 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej "Kolegium" lub "organ odwoławczy") utrzymało w mocy decyzję wydaną przez Prezydenta Miasta L. (dalej "organ pierwszej instancji") z 17 lutego 2023 r. w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej.

Powyższa decyzja Kolegium zapadła w następującym stanie sprawy.

Organ pierwszej instancji decyzją z 17 lutego 2023 r. orzekł o uchyleniu decyzji z 25 lutego 2014 r. kierującej E. Z. (dalej "skarżący") do Domu Pomocy Społecznej w G. (dalej "DPS"). Podstawę prawną decyzji stanowiły przepisy art. 104, art. 163 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity przywołany w podstawie prawnej decyzji: Dz. U. z 2022 r. poz. 2000 z późn. zm.; dalej "k.p.a.") oraz art. 54, art. 59 w związku z art. 106 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity przywołany w podstawie prawnej decyzji: Dz. U. z 2021 r. poz. 2268 z późn. zm.; dalej "u.p.s."). W uzasadnieniu decyzji wskazano, że nastąpiła zmiana sytuacji osobistej oraz zdrowotnej skarżącego w okresie pobytu w DPS. Z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego i zgromadzonej dokumentacji medycznej wynika, że skarżący uzyskał możliwie najwięcej punktów (tj. 100) według zmodyfikowanej skali Baerhel z 8 grudnia 2022 r. Skarżący samodzielnie przemieszcza się z łóżka, po pokoju oraz w środowisku zamieszkania. Korzysta również z publicznych środków komunikacji, tj. autobus czy pociąg. Skarżący samodzielnie załatwia wizyty lekarskie oraz sprawy urzędowe, dużo spaceruje na terenie domu pomocy społecznej jak i poza jego terenem, samodzielnie dokonuje zakupów w pobliskim sklepie, sam przyrządza posiłki oraz sprząta. Ponadto skarżący samodzielnie spożywa posiłki, jest osobą niezależną przy czynnościach higienicznych, nie wymaga wsparcia osób drugich przy korzystaniu z toalety czy też zakładaniu bądź zdejmowaniu odzieży. Skarżący kontroluje potrzeby fizjologiczne oraz nie posiada dysfunkcji w zakresie mowy, słuchu oraz wzroku. Z oceny sprawności psychofizycznej skarżącego dokonanej przez pracownika socjalnego domu pomocy społecznej wynika, że skarżący nie wymaga pomocy w zaspakajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Skarżący legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z [...] r. Z ustaleń zawartych w wywiadzie środowiskowym wynika ponadto, że skarżący nie jest związany ze społecznością DPS oraz zdecydowanie lepiej czuje się w środowisku otwartym. Skarżący nie potrafi funkcjonować w społeczności DPS, nie przestrzega panujących tam zasad i ogólnie przyjętych norm. Wobec mieszkańców kieruje obraźliwe komentarze, wulgaryzmy, swoim zachowaniem potęguje niepokój wśród mieszkańców placówki. Skarżący został dwukrotnie uznany za winnego przestępstwa stosowania gróźb karalnych wobec mieszkanek DPS Wskazane okoliczności faktyczne pokrywają się z informacjami zawartymi w korespondencji skarżącego kierowanej do organu pierwszej instancji. Z informacji uzyskanych przez organ pierwszej instancji wynika, że skarżący po opuszczeniu DPS będzie mógł liczyć na wsparcie matki oraz z nią zamieszkać. Ponadto skarżący ma możliwość ubiegać się o przydział mieszkania socjalnego lub komunalnego z zasobów miejskich. Niezależnie od wyboru stałego miejsca zamieszkania skarżący będzie mógł liczyć na wsparcie instytucji pomocy społecznej właściwej dla danego miejsca zamieszkania. W ocenie organu pierwszej instancji postawa skarżącego wskazuje na brak współdziałania w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, o którym mowa w art. 11 ust. 2 u.p.s. Jednocześnie skarżący nie spełnia przesłanek z art. 54 u.p.s. z tego względu zasadnym było uchylenie decyzji z 25 lutego 2014 r. o skierowaniu skarżącego do DPS.