Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2024 r., sygn. IV SA/Wr 145/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anetta Makowska-Hrycyk (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Radom Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 30 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi J.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 20 grudnia 2022 r. nr SKO 4316/454/22 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta i Gminy Jelcz-Laskowice z dnia 29 września 2022 r. nr ŚP.XVII.5211.54.2022; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu na rzecz J. P. kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi J. P. (dalej: skarżąca) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu (dalej: SKO, organ odwoławczy) z dnia 20 grudnia 2022 r. nr SKO 4316/454/22 utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy Jelcz-Laskowice (dalej: Burmistrz, organ pierwszej instancji) z dnia 29 września 2022 r. nr ŚP.XVII.5211.54.2022 odmawiającą przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt administracyjnych sprawy wynika, że skarżąca w dniu 27 kwietnia 2022 r. złożyła wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego związku ze sprawowaniem opieki nad ojcem, który posiada orzeczenie z 24 marca 2022 r. o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane na stałe. Do wniosku skarżąca dołączyła kopię decyzji z 29 listopada 2021 r. o przyznaniu jej emerytury z FUS i okresowej emerytury kapitałowej.

W toku postępowania organ pierwszej instancji uzyskał informację, że skarżąca ma przyznane prawo do emerytury od dnia 1 marca 2020 r.

Decyzją z 29 września 2022 r. Burmistrz odmówił przyznania skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego powołując się na treść art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 615 ze zm.; dalej: "u.ś.r."). Ustalił, że ojciec skarżącej jest wdowcem, osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności, który mieszka ze skarżącą. Skarżąca jako osoba sprawująca opiekę nie jest czynna zawodowo i posiada ustalone prawo do emerytury, wobec czego nie przysługuje jej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z powodu.