Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 6 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Rz 1675/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Jerzy Solarski Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka /spr./ NSA Stanisław Śliwa Protokolant starszy specjalista Anna Mazurek–Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2023 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krośnie z dnia 17 maja 2021 r. nr SKO.415.40.1024.2021 w przedmiocie ustalenia sposobu zagospodarowania terenu i warunków zabudowy - skargę oddala -

Uzasadnienie

II SA/Rz 1675/23

UZASADNIENIE

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krośnie (dalej: "SKO", "Kolegium") z 17 maja 2021 r. nr SKO.415.40.1024.2021 dotycząca ustalenia sposobu zagospodarowania terenu i warunków zabudowy.

W jej podstawie prawnej organ powołał art. 17 pkt 1 oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. ("k.p.a.") oraz art. 59 ust. 1, art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2023 r., poz. 977- zwana dalej: "u.p.z.p.").

Jak wynika z uzasadnienia i akt sprawy Wójt Gminy [...], po rozpoznaniu wniosku S.R., decyzją z 26 października 2020 r. nr GKI.6730.148.2019.2020 ustalił sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę trzynastu budynków mieszkalnych jednorodzinnych, wolnostojących, parterowych, z poddaszem użytkowym i infrastrukturą techniczną, na działkach ewidencyjnych nr [...], [...], [...], [...] i [...] położonych w miejscowości B.

Wskutek złożonego odwołania decyzja ta została uchylona a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia na mocy decyzji SKO z 15 grudnia 2020 r. nr SKO.415.151.2467.2020. Organ wskazał na konieczność uwzględnienia, że realizacja inwestycji ma doprowadzić do powstania 13 budynków mieszkalnych jednorodzinnych na 13 nowo wydzielonych działkach, które powinny odpowiadać zasadom zagospodarowania tej okolicy już po powstaniu nowych działek, przy czym postępowanie podziałowe ma charakter następczy w stosunku do sposobu zagospodarowania terenu. Zdaniem SKO, organ I instancji nieprawidłowo, bo wybiórczo przyjmował do analizy z obszaru analizowanego działki, których zabudowa ma stanowić punkt odniesienia do wyznaczenia wymagań dla planowanej zabudowy, szerokości elewacji frontowej czy do ustalenia intensywności wykorzystania terenu, nie wskazując jakim kryteriami się kierował. Ustalając wysokości kalenic mających powstać budynków odniósł się do kalenic znajdujących się w sąsiedztwie budynków nie wskazując ich, zaś przy ustalaniu wysokości okapu i kalenicy powołał się na stronę przystokową nie precyzując, co pod tym pojęciem rozumie. Nie poddał analizie, a przynajmniej nie wskazał, że dokonał oceny niezasadności ustalenia drugiej czy nawet trzeciej linii zabudowy od strony drogi, od której ma się odbywać dojazd do budynków. Nie ustalił wskaźnika powierzchni zabudowy ani powierzchni biologicznie czynnej w stosunku do powierzchni działki, która ma powstać po podziale na 13 działek. Za dowolny i pozbawiony uzasadnienia organ odwoławczy uznał wymóg, że forma i detale architektoniczne planowanych budynków powinny nawiązywać do cech sąsiadującej zabudowy w zakresie koloru elewacji, pokrycia dachu, detali architektonicznych w sytuacji, gdy równocześnie w analizie zapisano, że istniejące w sąsiedztwie budynki mieszkalne to głównie nowe budynki, o zróżnicowanej bryle, gabarytach, architekturze, geometrii i pokryciu dachu, co oznacza, że nie ma jednorodnie ukształtowanej zabudowy.