Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 10 marca 2022 r., sygn. II SA/Rz 1849/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Magdalena Józefczyk Sędziowie NSA Stanisław Śliwa AWSA Karina Gniewek – Berezowska /spr./ Protokolant referent Katarzyna Kubik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2022 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego . z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej - skargę oddala -

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej: "SKO", "Kolegium", "organ odwoławczy") z dnia [...] października 2021 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza [...] (dalej: "Burmistrz", "organ I instancji") z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] w sprawie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej.

W podstawie prawnej decyzji wskazano art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 735; dalej: "k.p.a.") oraz art. 61 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz.U. 2020 r. poz.1876 ze zm.; dalej: "u.p.s.").

Wydanie decyzji poprzedzało postępowanie administracyjne o następującym przebiegu.

Decyzją z dnia [...] lutego 2021 r. Burmistrz ustalił J.B. (dalej: "skarżąca") jako osobie zobowiązanej zgodnie z art. 61 ust. 2 pkt 2b u.p.s., opłatę za pobyt ojca W.K. w Domu Spokojnej Starości dla osób niepełnosprawnych w [...] w ten sposób, że zobowiązała ją do wniesienia odpłatności za okres 1 października 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. w wysokości 1068,14 zł miesięcznie oraz za okres 1 stycznia 2020 r. do 25 stycznia 2020 r. w wysokości 861,50 zł.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem organu I instancji, skarżąca wniosła od wydanej decyzji odwołanie. Zdaniem skarżącej nie ma podstaw do prowadzenia postępowania w sprawie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej jej ojca, ponieważ zmarł on w dniu 25 stycznia 2020 r. Działania organu są zatem bezprawne. Nadto organ nie może domagać się i pobierać opłatę z mocą wsteczną. Skarżąca podniosła również, że w sprawie SKO orzekało już dwukrotnie, wobec czego nie powinno przekazywać sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, lecz postępowanie umorzyć, gdyż w ten sposób narusza zasadę dwuinstancyjności postępowania. Skarżąca wraz z mężem posiada rozdzielność majątkową, wobec czego organ nie może uwzględniać dochodu męża przy ustalaniu opłaty. Nie uwzględniono natomiast wydatków i kosztów zobowiązanej.