Wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 marca 2022 r., sygn. II SA/Łd 148/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor WSA Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 marca 2022 r. sprawy ze sprzeciwu P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego oddala sprzeciw. a.bł.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz.U. z 2021 r. poz. 735)- dalej: k.p.a.; Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. uchyliło decyzję Burmistrza B. z dnia [...] r., znak [...] wydaną w przedmiocie odmowy przyznania P.K. specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad matką Z.K. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że o ustalenie prawa do przedmiotowego świadczenia skarżący wystąpił z dnia 9 listopada 2021 r.

Wskazaną wyżej decyzją z dnia [...] r. Burmistrz B. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia podnosząc, iż przy ubieganiu się o specjalny zasiłek opiekuńczy muszą być spełnione trzy przesłanki: obowiązek alimentacyjny wobec osoby, nad którą sprawuje się opiekę, rezygnacja z zatrudnienia oraz spełnienie kryterium dochodowego wynoszącego 764,00 zł na osobę. W ocenie organu I instancji skarżący nie spełnia przesłanki kryterium dochodowego, gdyż jak wynika z przedstawionych przez stronę dokumentów i oświadczeń o dochodach rodziny, uzyskany w 2020 r. dochód w przeliczeniu na osobę wyniósł 881,63 zł. Na dochód ten składał się dochód Z.K. uzyskany w roku bazowym 2020 z tytułu emerytury z KRUS w wysokości 13812,72 netto oraz dochód P.K. uzyskany w roku bazowym 2020 z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego w wysokości 7346,23 netto. Wobec przekroczenia kryterium dochodowego odmówiono przyznania wnioskowanego świadczenia.

Kwestionując zasadność wydanego rozstrzygnięcia P.K. wniósł odwołanie , w którym zarzucał naruszenie prawa materialnego to jest art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn.:Dz.U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.) - dalej: u.ś.r. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz orzeczenie co do istoty sprawy poprzez przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną matką wraz z ubezpieczeniem zdrowotnym oraz ubezpieczeniem społecznym. Skarżący zaznaczył, że różnica pomiędzy uzyskanym dochodem, a kryterium dochodowym na osobę w rodzinie wynosi 218,40 zł. Jego zdaniem, świadczenie powinno mu przysługiwać w wysokości różnicy między łączną kwotą świadczenia, a kwotą, o którą został przekroczony dochód rodziny. P.K. podkreślił, że w przypadku jego matki niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym została orzeczona już w 2013 r. Obecnie jest zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności. Wymaga stałej, całodobowej opieki i pomocy innych osób w samodzielnej egzystencji i pełnieniu ról społecznych. Opiekę tę skarżący sprawuje samodzielnie i z tego powodu nie może podjąć żadnego zatrudnienia.