Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2022 r., sygn. I SA/Wa 1723/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Gabriela Nowak, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.), sędzia WSA Joanna Skiba, Protokolant referent Agata Szczepanik, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 marca 2022 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z [...] maja 2021r., Nr [...], po rozpatrzeniu odwołania B. B., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] kwietnia 2021 r., Nr [...] w sprawie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną babcią..

Decyzja wydana została w następującym stanie sprawy.

Prezydent Miasta P. decyzją z dnia [...] kwietnia 2021 r., Nr [...], odmówił przyznania B. B. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną babcią J. P.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że B. B. nie spełnia warunków do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad babcią. Zgodnie bowiem z orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia [...] marca 2021 r., nr [...] niepełnosprawność u J. P., ur. [...] września 1939 r., istnieje od [...] czerwca 2011 r. Tymczasem stosownie do art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U z 2020 r. poz. 111 ze zm) – dalej u.ś.r, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Organ zaznaczył, że Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, wprawdzie orzekł, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Wyrok ten jednak jest typowym wyrokiem zakresowym, nie stwierdza bowiem utraty mocy obowiązującej przepisu art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, a jedynie nakazuje przy wykładni tego przepisu pomijać kryterium momentu powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki.