Wyrok NSA z dnia 8 marca 2022 r., sygn. I GSK 2174/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Piszczek Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia del. WSA Grzegorz Wałejko (spr.) protokolant starszy asystent sędziego Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Syndyka masy upadłości P. "M.-T." M. T. w upadłości likwidacyjnej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 5 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 852/17 w sprawie ze skargi Syndyka masy upadłości P. "M.-T." M. T. w upadłości likwidacyjnej w L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. T. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy 240 (dwieście czterdzieści) złotych z tytułu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 5 grudnia 2017 r., sygn. akt I SA/Bd 852/17, oddalił skargę Syndyka masy upadłości P(...)" M. T. w upadłości likwidacyjnej na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z 29 czerwca 2017 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy.

Ostateczną decyzją z 5 maja 2015 r. Dyrektor Izby Celnej w Toruniu uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Toruniu z 17 listopada 2014 r. i określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za okres od stycznia do grudnia 2007 r. w wysokości 851.428,00 zł. Decyzja ta stała się prawomocna, ponieważ skarga strony na tę decyzję została odrzucona prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 kwietnia 2016 r.

Pismami z 1 lipca i 1 września 2016 r. strona powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 2 czerwca 2016 r. sygn. akt C-418/14 wniosła o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Dyrektora Izby Celnej w Toruniu z 5 maja 2015 r. Dyrektor Izby Celnej w Toruniu wznowił postępowanie w sprawie, a następnie decyzją z 24 listopada 2016 r. odmówił uchylenia w całości decyzji ostatecznej z 5 maja 2015 r. Decyzją z 29 czerwca 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej Bydgoszczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Izby Celnej, przytaczając tezy orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 2 czerwca 2016 r. sygn. akt C-418/14 oraz wyjaśniając, że Dyrektor Izby Celnej w Toruniu wydając ostateczną decyzję z 5 maja 2015 r. nie kwestionował oświadczeń nabywców oleju opałowego z powodu uchybień formalnych. Postępowanie dowodowe prowadzone zarówno przez organ pierwszej instancji (Naczelnika Urzędu Celnego w Toruniu), jak i organ odwoławczy (Dyrektora Izby Celnej w Toruniu), koncentrowało się na wyjaśnieniu, czy posiadane przez sprzedawcę oświadczenia o przeznaczeniu oleju opałowego na cele opałowe odpowiadają prawdzie. Szczegółowo do każdego z oświadczeń organ odwoławczy odniósł się w uzasadnieniu decyzji. Ponadto organ wskazał, że nierzetelność oświadczeń nabywców o przeznaczeniu oleju opałowego do celów opałowych została ustalona na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w toku śledztwa w sprawie o sygn. akt (...)w tym m.in. zeznań świadków i opinii biegłego w zakresie badania pisma ręcznego, a także materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania podatkowego.