Postanowienie SN z dnia 29 grudnia 2023 r., sygn. II KK 155/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek

w sprawie J. S.,

skazanego za czyny z art. 279 § 1 k.k. i in.,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej

na posiedzeniu w dniu 29 grudnia 2023 r.,

w trybie art. 535 § 3 k.p.k.,

kasacji obrońcy skazanego

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

z dnia 15 listopada 2022 r., sygn. akt VI Ka 1139/20,

zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie

z dnia 2 września 2020 r., sygn. akt IV K 1019/17,

p o s t a n o w i ł:

1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;

2. zwolnić skazanego J. S. od kosztów sądowych postępowania kasacyjnego, obciążając nimi Skarb Państwa.

[J.J.]

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe z dnia 2 września 2020 r., IV K 1019/17, J. S. został uznany za winnego ciągu przestępstw składającego się z czterech czynów, z czego jeden czyn został zakwalifikowany z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. (czyn opisany w punkcie 1 części wstępnej wyroku), zaś pozostałe trzy czyny zostały zakwalifikowane z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. (czyny opisane w punktach od 2 do 4 części wstępnej wyroku). Za ww. ciąg przestępstw wymierzono J. S. karę 4 lat pozbawienia wolności. Wyrok zawierał ponadto rozstrzygnięcia w przedmiocie zaliczenia na poczet kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, obowiązku naprawienia szkody, przepadku i kosztów procesu.

Apelacje od tego wyroku wnieśli obrońca oskarżonego i sam oskarżony. Obrońca oskarżonego zaskarżyła wyrok Sądu I instancji w całości, jak również zaskarżyła zawarte w wyroku postanowienie w przedmiocie kosztów procesu, zarzucając:

„1. […] obrazę przepisu prawa postępowania:

a) art. 7 k.p.k., która miała istotny wpływ na treść orzeczenia, polegającą na przekroczeniu przez Sąd I instancji granic swobodnej oceny dowodu i uznanie za wiarygodny:

- dowód z zeznań świadka K. S., który zeznał, że widział oskarżonego, podczas gdy nie miał on fizycznej możliwości dostrzec sprawcy kradzieży ze swojego balkonu,