Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2023 r., sygn. I GSK 1757/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia NSA Piotr Piszczek sędzia NSA Małgorzata Grzelak Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 kwietnia 2019 r. sygn. akt III SA/Lu 468/18 w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Dyrektora Lubelskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 10 lipca 2018 r. nr 9003-2018-000363 w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu przyznania renty strukturalnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2019 r., sygn. akt III SA/Lu 468/18 oddalił skargę S. M. na decyzję Dyrektora Lubelskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 10 lipca 2018 r. nr 9003-2018-000363 w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu renty strukturalnej.

Skargę kasacyjną na powyższe orzeczenie wniósł S. M.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1) na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, dalej jako: p.p.s.a.) mające wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisów postępowania, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

a) art. 151 p.p.s.a poprzez oddalenie skargi, pomimo że zaskarżone decyzje zostały wydane z naruszeniem art. 7, 7b, 8 i 9 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, ze zm., dalej: k.p.a.), polegającym na braku wystarczającego pouczenia o okolicznościach powodujących zawieszenie wypłaty renty strukturalnej skutkujące naruszeniem interesu prawnego skarżącego, a w konsekwencji doprowadziło do nieadekwatnego i nieproporcjonalnego zastosowania środków przekraczających pewien stopień uciążliwości, a zwłaszcza naruszających proporcję między stopniem naruszenia uprawnień jednostki a rangą interesu publicznego, który ma w ten sposób podlegać ochronie.