Postanowienie SN z dnia 7 lutego 2024 r., sygn. I CSK 684/23

7 lutego 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Marta Romańska

na posiedzeniu niejawnym 7 lutego 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z wniosku A. M. i J. M.
‎z udziałem R. O.
‎o rozgraniczenie nieruchomości,
‎na skutek skargi kasacyjnej R. O.
‎od postanowienia Sądu Okręgowego w Zamościu
‎z 8 lipca 2022 r., I Ca 170/22,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

UZASADNIENIE

Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
‎w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398⁹ § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do przytoczonych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego
‎w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym,
‎o których jest mowa w art. 398⁹ § 1 k.p.c.

Skarżący wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania z uwagi na jej oczywistą zasadność (art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c.), i zarzucił, że orzeczenia Sądu Rejonowego w Biłgoraju i Sądu Okręgowego w Zamościu zostały wydane ‎z rażącym naruszeniem przepisów prawa materialnego. Skarżący twierdził, że pomiędzy stronami toczyło się w przeszłości postępowanie o wydanie części nieruchomości. W tym procesie została ustalona granica prawna nieruchomości, ‎tj. taka, której przebieg został poprzedzony przeprowadzeniem odpowiedniej procedury cywilnej zakończonej prawomocnym wyrokiem sądu. Zdaniem skarżącego, Sądy orzekające w niniejszej sprawie pominęły stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniach z 5 lutego 2016 r., IV CSK 220/15 i 25 stycznia 2019 r., V CSK 541/17 i ustaliły stan faktyczny odmienny niż ‎w prawomocnym wyroku Sądu Rejonowego w procesie o wydanie nieruchomości. Skarżący podkreślił, że sądy nie są związane co do zasady ustaleniami faktycznymi wynikającymi z uzasadnienia orzeczenia zapadłego w innej sprawie, jednak nie dotyczy to sytuacji, w której owe ustalenia determinowały końcowe rozstrzygnięcie.