Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 25 stycznia 2024 r., sygn. III SA/Gd 515/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Sudoł Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Asesor WSA Adam Osik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 25 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na akt Prezydenta Miasta Gdańska z dnia 7 lipca 2023 r., nr WK-IV.5410.4811.2023.AKO w przedmiocie zwrotu opłaty za kartę pojazdu 1. uchyla zaskarżony akt, 2. zasądza od Gminy Miasta Gdańska na rzecz skarżącej P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 19 kwietnia 2023 r. P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej zwana także "skarżącą", "spółką") zwróciła się do Prezydenta Miasta Gdańska o stwierdzenie uprawnienia wnioskodawcy, będącym następcą prawnym P.1 Spółki z o.o. do zwrotu kwoty 925 zł, stanowiącej część wniesionej opłaty za wydanie karty pojazdu dla pojazdu marki VOLKSWAGEN LT 35 TDI o nr rej. [...].

W uzasadnieniu spółka, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. , w którym orzeczono , że § 1 ust.1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu jest niezgodny m.in. z Konstytucją , wskazała, że w jej ocenie również przepis §1 ust.2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 marca 2002 r., na podstawie którego pobrano opłatę 1000 zł był niekonstytucyjny. Poprzednik prawny spółki uiścił na rzecz Urzędu Miasta Gdańska kwotę 1000 zł za wydanie karty w/w pojazdu, co nastąpiło bez podstawy prawnej.

Do wniosku nie dołączono dowodu uiszczenia opłaty, a na wezwanie z dnia 22 maja 2023 r. do jego przedłożenia skarżąca w piśmie z dnia 6 czerwca 2023 r. wskazała na informację uzyskaną z Ministerstwa Cyfryzacji , że datą pierwszej rejestracji przedmiotowego samochodu był dzień 6 maja 2002 r. Powołała się także na treść § 9 ust.1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach ( tj. Dz.U z 2019 r., poz.2130 ze zm.) wskazując, że dokumenty przedstawione do rejestracji , których nie zwraca się właścicielowi pojazdu organ rejestrujący zatrzymuje i tworzy indywidualne teczki ( akta pojazdu) , które się przechowuje. Wobec tego wniosła o sprawdzenie, czy organ jest w posiadaniu dokumentacji potwierdzającej uiszczenie opłaty ewidencyjnej za wydanie karty pojazdu, a jeżeli nie – o przeprowadzenie postępowania kontrolnego. Powołała się też na ustawę z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach , w szczególności na art. 5 ust.1 i przepisy karne. Wskazała, że organ rejestrujący musiał pobrać od wnioskodawcy stosowną opłatę.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00