Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 lutego 2022 r., sygn. I SA/Gl 1173/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Kornacki (spr.), Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Asesor WSA Katarzyna Stuła-Marcela, Protokolant st. sekretarz sądowy Arkadiusz Kmiotek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2022 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2017 r. oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2017 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 6.983 zł (słownie: sześć tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej: Kolegium), po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez A Sp. z o.o. od decyzji Burmistrza Miasta R. (dalej: Burmistrz) z [...] r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

2. Decyzją z [...] r., nr [...] Burmistrz określił A Sp. z o.o. (dalej: spółka, strona, skarżąca) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2017 r. w kwocie [...] zł i odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2017 r. w kwocie [...] zł.

W piśmie z 7 stycznia 2021 r. spółka wniosła odwołanie od powyższej decyzji, w części w której organ odmówił stwierdzenia nadpłaty i określił wysokość zobowiązania podatkowego nie uwzględniając stanowiska podatnika dotyczącego skorygowania deklarowanej podstawy opodatkowania w kategorii "budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" dla obiektów całkowicie zamortyzowanych, a także w części, w której organ określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, nie uwzględniając stanowiska spółki dotyczącego wyłączenia z opodatkowania wartości urządzeń technicznych. Skarżąca wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji w zaskarżonej części i orzeczenie co do istoty sprawy polegające na stwierdzeniu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2017 r., przy uwzględnieniu, że podstawę opodatkowania dla budowli całkowicie zamortyzowanych stanowi ich wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych z dnia 1 stycznia ostatniego roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego oraz uwzględnieniu, że w przypadku urządzeń technicznych posadowionych na fundamentach opodatkowaniu podlegać powinny jedynie ich elementy budowlane, tj. fundamenty. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 oraz art. 197 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (obecnie t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm. – dalej: O.p.) poprzez dokonanie nieprawidłowej oceny materiału dowodowego, w szczególności poprzez oparcie się na opinii biegłego A. K., która jest nielogiczna i niespójna, do czego organ się nie odniósł. W szczególności zarzucono, że biegły posługuje się pojęciem całości techniczno-użytkowej, co jest nieuzasadnione w świetle znowelizowanych przepisów prawa budowlanego. Dalej podniesiono zarzut naruszenia art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716, ze zm. - dalej: u.p.o.l.) z uwagi na przyjęcie, że w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych ich podstawę opodatkowania ustala się i w praktyce wynosi ona tyle samo co w przypadku budowli podlegających amortyzacji i zasadniczo jest to wartość początkowa, podczas, gdy z przepisu wprost wynika, że w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawę ich opodatkowania stanowi ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego i nie jest to wartość początkowa bez uwzględniania odpisów amortyzacyjnych. W zakresie zakwalifikowania obiektów odpylaczy jako budowli podlegających w całości opodatkowaniu podniesiono zarzut naruszenia art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w zw. z art. 3 pkt 1 w zw. z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz.1409, ze zm. - dalej: P.b.). Zdaniem strony bezpodstawnie pominięto część art. 3 pkt 3 P.b. stanowiącą, że odrębnymi i samodzielnymi budowlami są części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Spółka wyraziła opinię, że nie jest możliwa sytuacja, w której budowla będzie składała się z innych budowli, a do tego sprowadza się stanowisko organu, który jako budowle kwalifikuje odpylacze, w przypadku których budowlami są wyłącznie części budowlane - fundamenty. Ponadto organ dodatkowo kwalifikuje odpylacze jako urządzenia budowlane, wobec czego kwalifikacja tych obiektów nie jest jednoznaczna. Nadto strona wytknęła, że organ odwołuje się do pojęcia całości techniczno-użytkowej, które w wyniku nowelizacji zostało usunięte z definicji budowli w P.b. Zdaniem spółki zmiana art. 3 pkt 3 P.b. poprzez wyłączenie z definicji obiektu budowlanego "urządzeń technicznych" z którymi obiekt budowlany ma stanowić "całość techniczno-użytkową", zapewniła spójność tego przepisu z art. 3 pkt 3 P.b. - urządzenia techniczne podlegają opodatkowaniu, gdy są wolnostojące, a gdy posiadają części budowlane lub fundamenty opodatkowaniu podlegają tylko części budowlane, fundamenty.