Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 16 listopada 2023 r., sygn. II SA/Rz 906/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Piotr Godlewski /spr./ Sędziowie WSA Paweł Zaborniak AWSA Maria Mikolik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 16 listopada 2023 r. sprawy ze skargi D. W. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 kwietnia 2023 r. nr 010070/680/5949672/2022 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia wychowawczego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 listopada 2022 r. nr 010070/680/5949672/2022; II. zasądza od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz skarżącej D. W. kwotę 480 zł /słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

II SA/Rz 906/23

U z a s a d n i e n i e

Przedmiotem skargi D.W. jest decyzja Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 4 kwietnia 2023 r. znak 010070/680/5949672/2022 dotycząca przyznania świadczenia wychowawczego.

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z 15 listopada 2022 r. znak 010070/680/5949672/2022 odmówił D.W. przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko J.S. wskazując, że (jako babcia) nie należy do kręgu osób uprawnionych do ubiegania się o przyznanie tego świadczenia w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2022 r., poz. 1577 ze zm., dalej: u.p.p.w.dz.).

W odwołaniu od tej decyzji D.W. wskazała, że wyrokiem sądowym powierzono jej pieczę tymczasową nad wnukiem J.S., który z nią mieszka i to ona uczestniczy w zaspokajaniu jego potrzeb i jego wychowywaniu. Organ dokonał niewłaściwej wykładni art. 4 ust. 2 u.p.p.w.dz., gdyż przepis ten wyraźnie wiąże prawo do świadczenia wychowawczego ze sprawowaniem faktycznej, czyli realnej opieki nad dzieckiem.

Po rozpatrzeniu odwołania wskazaną na wstępie decyzją z 4 kwietnia 2023 r. Prezes ZUS - działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2022 r., poz. 2000 ze zm., dalej: k.p.a.) oraz art. 28 ust. 1 u.p.p.w.dz. - stwierdził, że zgromadzona dokumentacja nie potwierdza, aby wnioskodawczyni należała do osób o których mowa w art. 4 ust. 2 u.p.p.w.dz. Zgodnie z tym przepisem, prawo do świadczenia wychowawczego przysługuje matce albo ojcu, opiekunowi faktycznemu dziecka - jeżeli wystąpił do sądu opiekuńczego z wnioskiem o przysposobienie dziecka, opiekunowi prawnemu dziecka (ustalanemu dla osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej lub dla osoby małoletniej, gdy żadnemu z rodziców nie przysługuje władza rodzicielska lub pozostają oni nieznani), dyrektorowi domu pomocy społecznej, rodzinie zastępczej, osobie prowadzącej rodzinny dom dziecka, dyrektorowi placówki opiekuńczo - wychowawczej, dyrektorowi regionalnej placówki opiekuńczo - terapeutycznej, albo dyrektorowi interwencyjnego ośrodka preadopcyjnego.