Wyrok NSA z dnia 24 lutego 2022 r., sygn. II FSK 1457/21

W kwestii ustalania prawa do opodatkowania dochodów z pracy najemnej, zasadnicze znaczenie ma miejsce fizycznego wykonywania pracy przez pracownika, co wynika z art. 14 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania i art. 15 Konwencji Modelowej OECD. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym państwie członkowskim wykonuje pracę w innym państwie, to wynagrodzenie może być opodatkowane w państwie, w którym praca jest faktycznie wykonywana, chyba że praca ta jest wykonywana na terytorium państwa rezydencji lub nie przekracza łącznie 183 dni w roku podatkowym w drugim państwie, wówczas dochód powinien być opodatkowany w państwie rezydencji pracownika. Interpretacja ta ma na celu unikanie sytuacji dopuszczających zwolnienie dochodów z opodatkowania w obu państwach i jest zgodna z zasadami wynikającymi z Konwencji Wiedeńskiej o Prawie Traktatów z 1969 r. oraz praktyką stosowania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA (del.) Jolanta Strumiłło, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 1019/20 w sprawie ze skargi P.J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P.J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 4.050 (słownie: cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.