Wyrok SN z dnia 17 listopada 2023 r., sygn. II CSKP 629/22

W przypadku udzielania przez świadczeniodawcę świadczeń zdrowotnych ratujących życie i zdrowie pacjentów ponad limit określony w umowie z Narodowym Funduszem Zdrowia, zrzeczenie się przez świadczeniodawcę roszczeń o wynagrodzenie za te świadczenia w ramach zawartych aneksów i ugód jest nieważne, jeśli zostało dokonane w warunkach sprzecznych z zasadami współżycia społecznego, co pozwala na dochodzenie zapłaty za te świadczenia ze środków publicznych.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Monika Koba

‎SSN Karol Weitz

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 17 listopada 2023 r. w Warszawie
‎skargi kasacyjnej Narodowego Funduszu Zdrowia – D. Oddziału Wojewódzkiego w W.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z 27 lutego 2020 r., I ACa 167/20,
‎w sprawach z powództwa Wojewódzkiego Centrum Szpitalnego w J.
‎przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia – D. Oddziałowi Wojewódzkiemu w W.
‎o zapłatę,

oddala skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10 800 zł (dziesięć tysięcy osiemset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, wraz z odsetkami ustawowymi w przypadku opóźnienia, rozpoczynającego bieg po upływie tygodnia od dnia doręczenia postanowienia 
‎w przedmiocie kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 8 listopada 2019 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu zasądził od pozwanego Narodowego Funduszu Zdrowia – D. Oddziału Wojewódzkiego w W. na rzecz powoda Wojewódzkiego Centrum Szpitalnego w J. kwoty 1 368 809, 39 zł i 203 131, 82 zł wraz z ustawowymi odsetkami, a dalej idące powództwo oddalił.

Sąd Okręgowy ustalił, że powód i jego poprzednicy prawni zawarli z pozwanym szereg umów, których przedmiotem było udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie ustalonym w tych umowach. Do umów strony zawierały aneksy, ugody i postanowienia, w których powód i jego poprzednik prawny składał oświadczenia, że kwota zobowiązania pozwanego wobec świadczeniodawcy wyczerpywała wszystkie jego roszczenia wynikające z zawartych umów. Strony przyjmowały, że przyznane świadczenia będą stanowiły ostateczne kwoty należności z tytułu udzielonych świadczeń. Świadczeniodawca zrzekał się dochodzenia roszczeń wynikających z poszczególnych porozumień, zarówno istniejących, jak i mogących powstać w przyszłości.