Interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.589.2023.1.AKS

Opisane we wniosku usługi logistyczne nie są związane z nieruchomościami, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest/będzie ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ustawy oraz nie są świadczone na rzecz stałego miejsca działalności gospodarczej Kontrahenta, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest/będzie ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

-wskazania, czy opisane we wniosku usługi logistyczne nie są związane z nieruchomościami, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest/będzie ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ustawy,

-wskazania, czy opisane we wniosku usługi logistyczne nie są świadczone na rzecz stałego miejsca działalności gospodarczej Kontrahenta, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest/będzie ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ust. 1 ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca; A) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności A jest świadczenie usług krajowego i międzynarodowego transportu (...) usług magazynowych oraz usług logistycznych.

W październiku 2020 r., Wnioskodawca zawarł ze Spółką B GmbH (dalej: Kontrahent; B) z siedzibą w Niemczech długoterminową umowę o świadczeniu usług logistycznych (dalej: Umowa). W myśl przedmiotowej Umowy A zobowiązał się do świadczenia szeroko rozumianych usług logistycznych (tj. przechowywania towaru, odbioru towaru, etykietowania, przygotowania przesyłek dla kurierów itp.).

W ramach świadczenia usług Wnioskodawca wykonuje następujące czynności:

-rejestracja towarów w komputerowej bazie danych B;

-dostawy z magazynu do kupujących (klientów B) w uzgodnionych terminach realizacji;

-przygotowanie dokumentów przewozowych;

-czynności związane z odprawą celną;

-powiadamianie o stwierdzonych uszkodzeniach i brakach towaru;

-organizowanie inwentaryzacji i/lub inwentaryzacji ciągłej zgodnie z odrębnymi ustaleniami;

-podejmowanie wszelkich środków i wszelkich starań w celu zapewnienia ochrony produktów w jak najlepszy sposób, ich kontroli i przechowywanie zgodnie z instrukcjami;

-podejmowanie wszelkich środków w celu osiągnięcia uzgodnionego dziennego/tygodniowego przyjęcia, a także przepustowości przyjęcia i przygotowania przesyłek i ich wysyłania na określonych poziomach usług.

Ponadto, świadczenie usług logistycznych realizowanych przez A na rzecz B odbywa się zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Kontrahenta.

Szczegóły zostały uregulowane w umowie o świadczeniu usług logistycznych – zgodnie z jej zapisami, m.in.:

-kompletacja i pakowanie zamówionych produktów oraz przygotowanie dokumentów przewozowych odbywa się zgodnie z instrukcjami Kontrahenta (na ustalonych poziomach dziennych i tygodniowych);

-przygotowanie produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe jest realizowane na podstawie harmonogramu załadunku ustalonego według priorytetów określonych przez Kontrahenta;

-dostawy z magazynu do kupujących odbywają się w uzgodnionych terminach realizacji;

-A jest zobowiązany do kontrolowania produktów i przechowywania ich zgodnie z instrukcjami B.

Zgodnie z Umową, Wnioskodawca ma udostępnić B odpowiednią ilość przestrzeni magazynowej oraz zatrudnić odpowiednią liczbę pracowników w celu świadczenia usług magazynowych. Usługi będące przedmiotem Umowy Wnioskodawca wykonuje w centrum dystrybucyjnym, do którego posiada prawo najmu. Należy przy tym zaznaczyć, iż na żadnym etapie świadczenia opisanych wyżej usług własność towarów nie przechodziła na Wnioskodawcę.

Zgodnie z zasadami gospodarki magazynowej wszystkie towary należące do Kontrahenta są składowane w jednej części magazynu, jednakże B nie ma fizycznie wydzielonej ani przypisanej konkretnej przestrzeni magazynowej (wydzielonej faktycznie lub umownie). Przykładowo w przypadku znacznego zmniejszenia stanu magazynowego towarów należących do B, przestrzeń magazynowa, w której były wcześniej przechowywane towary kontrahenta mogą zostać przeznaczone dla innego klienta A .

B nie ma wpływu na to jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Wnioskodawcy jest wykorzystana do świadczenia usług na rzecz Kontrahenta. A ma pełną swobodę angażowania swoich zasobów technicznych/rzeczowych, aby zapewnić świadczenie usług na wymaganym przez Kontrahenta poziomie (zgodnie z zawartą umową).

Ponadto należy zaznaczyć, że B nie ma możliwości zarządzania powierzchnią magazynów wynajmowanych przez Wnioskodawcę. Jednocześnie wszelkie zmiany w zakresie powierzchni magazynowej (np. potencjalne zwiększenie wykorzystanej powierzeni magazynowej) są przedmiotem uzgodnień pomiędzy Wnioskodawcami i pozostają odpowiednio uregulowane.

Należy wskazać, że w centrum dystrybucyjnym B obecnie czynnie reprezentuje jedna osoba, która jest pracownikiem tymczasowym skierowanym do B będącego pracodawcą użytkownikiem. Pracownik został skierowany do pracy w sierpniu 2021 r. jako osoba odpowiedzialna za zarządzanie łańcuchem dostaw i logistyką zagraniczną, która po okresie kilkumiesięcznego szkolenia i zakończeniu etapu wdrożenia wraz z zainicjowaniem rzeczywistej działalności operacyjnej, przejął w imieniu Kontrahenta obowiązki związane z procesem monitorowania procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym.

Do jego zadań należy przede wszystkim monitorowanie procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym na zlecenie centrali w Turcji. Ponadto, w skład jego obowiązków wchodzi m.in.:

-ścisła współpraca z kierownictwem Wnioskodawcy celem maksymalizacji wydajności operacyjnej, osiągnięcia lub przekroczenia wyznaczonych wskaźników KPI i celów, dotrzymania terminów ich realizacji;

-monitorowanie jakości pracy wykonywanej przez pracowników A ;

-planowanie strategiczne obecnych i przyszłych wymagań operacyjnych oraz ścisła współpraca z kierownictwem Wnioskodawca w tym zakresie;

-nieustanne ulepszanie procesów i procedur, aby zapewnić optymalną efektywność w świadczeniu usług;

-zapewnienie obsługi klienta na wyjątkowym poziomie poprzez rozwijanie i utrzymanie dobrych relacji między poszczególnymi zespołami w centrum dystrybucji a interesariuszami biznesowymi;

-budżetowanie oraz zapewnienie, że wszystkie potrzeby operacyjne są realizowane w ramach wyznaczonego budżetu i bez wpływu na wydajność.

Wskazana osoba na stałe przebywa w centrum dystrybucyjnym, gdzie A udostępnia jej umeblowane stanowiska pracy oraz zapewnia działające bez zarzutu łącze telefoniczne/internetowe. Ponadto, udostępniana jest im także sala konferencyjna, toaleta i kuchnia.

Pracownik ma swobodny wstęp do magazynu oraz biura w godzinach pracy danego magazynu. Nie musi przy tym uzyskiwać zgody pracowników A na wejście do obiektu. Jednocześnie istotnym faktem jest to, że pracownik nie posiada własnych kluczy do magazynu, tj. nie może wejść do magazynu pod nieobecność pracowników A .

Ponadto, zgodnie z przekazanymi przez Kontrahenta informacjami nie posiada on na terytorium Polski oddziału, biura itp. Nie zatrudnia innych pracowników, a także nie posiada innych zasobów oprócz tych udostępnionych przez A wspomnianych we wcześniejszej części wniosku.

Ponadto, zgodnie z wezwaniem z 23 sierpnia do złożenia korekt kierowanych do Kontrahenta przez Naczelnika (...) Urzędu (...), Naczelnik stwierdził, że z dokumentów rejestracyjnych, które posiada, wynika, że Spółka nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Elektroniczna kopia tego wezwania została przekazana Wnioskodawcy przez Kontrahenta.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisane we wniosku usługi świadczone przez A (świadczone zarówno do dnia złożenia wniosku, jak i po tym dniu) na rzecz B nie są związane z nieruchomościami, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ustawy o VAT?

2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisane we wniosku usługi świadczone przez A (świadczone zarówno do dnia złożenia wniosku, jak i po tym dniu) na rzecz B nie są świadczone na rzecz stałego miejsca działalności gospodarczej Kontrahenta, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku usługi świadczone przez A (świadczone zarówno do dnia złożenia wniosku, jak i po tym dniu) na rzecz B nie są związane z nieruchomościami i także nie są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest ustalane zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Zgodnie z art. 28b ust. 2, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Na podstawie powyższych przepisów należy stwierdzić, iż miejscem opodatkowania usług świadczonych na rzecz innego podatnika jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę, chyba że daną usługę można uznać za związaną z nieruchomościami lub jest świadczona na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W takim wypadku, miejscem świadczenia takiej usługi jest odpowiednio miejsce położenia nieruchomości lub to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Usługi związane z nieruchomościami

W celu właściwego odczytania normy prawnej z art. 28e ustawy o VAT należy sięgnąć do Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2011.77.1 z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie). Ustawodawca unijny zdecydował się bowiem uregulować w rozporządzeniu rozumienie pojęcia „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 Rozporządzenia, przez usługi związane z nieruchomościami należy rozumieć te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a)gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b)gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jednocześnie, art. 31a ust. 2 i 3 Rozporządzenia uszczegółowiają powyższą definicję listując przykładowe usługi, które są (ust. 2) lub nie są (ust. 3) usługami związanymi z nieruchomościami.

W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę na art. 31 ust. 2 lit. h oraz ust. 3 lit. b Rozporządzenia. Zgodnie z pierwszym z przywołanych przepisów, usługą związaną z nieruchomością jest w szczególności wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c), łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b Rozporządzenia, usługą niezwiązaną z nieruchomością jest usługa przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, magazyn nie jest centralnym elementem usług logistyczno-magazynowych świadczonych na podstawie Umowy, a są nimi, de facto, towary sprzedawane przez B. Przedmiotem świadczenia nie jest wynajęcie określonej powierzchni magazynowej przez A na rzecz B, ale świadczenie usług polegających na przechowywaniu i właściwym zarządzaniu w ramach gospodarki magazynowej towarami należącymi do Kontrahenta, a także świadczenie usług logistycznych. Nieruchomość nie jest centralnym elementem świadczonej usługi. Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, spełniona jest w tym przypadku negatywna przesłanka z art. 31a ust. 3 lit. b Rozporządzenia, albowiem Kontrahentowi nie przysługuje prawo do wyłącznego użytku magazynu.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca także uwagę, iż podobny stan faktyczny był przedmiotem rozważań TSUE. W wyroku z 27 czerwca 2013 r. sygn. C-155/12 Minister Finansów przeciwko RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland sp. z o.o. TSUE stwierdził, że: „Z powyższego wynika, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości. Jeżeli miałoby się okazać – jak wskazała rzecznik generalna w pkt 42 i 43 opinii – że np. usługobiorcy tego rodzaju usługi magazynowania nie mają jakiegokolwiek prawa wstępu do części nieruchomości, w której były magazynowane ich towary lub nieruchomość, na której lub w której mają one być magazynowane, nie stanowi centralnego i nieodzownego elementu usługi, co podlega ocenie sądów krajowych, wówczas usługa tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym nie może być objęta art. 47 dyrektywy 2006/112”.

Mając na uwadze pogląd przedstawiony przez TSUE w powyższym wyroku, należy zwrócić uwagę, że Umowa między A a B jednoznacznie stwierdza, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku fizycznego bądź umownego przydziału określonej powierzchni w magazynie na rzecz Kontrahenta.

Jedynie ze względu na zasady prawidłowej gospodarki magazynowej wszystkie towary kontrahenta trzymane są na jednym obszarze. Przy czym, tak jak to zostało opisane w stanie faktycznym, w przypadku znacznego zmniejszenia stanu magazynowego towarów należących do B, przestrzeń magazynowa, w której były wcześniej przechowywane towary kontrahenta mogą zostać przeznaczone dla innego klienta A .

Należy zauważyć, że jakkolwiek pracownik Spółki B miał i ma prawo wstępu na teren magazynu w czasie, w którym pracownicy A wykonują swoją pracę, to poza tym czasem nie ma możliwości wejścia do magazynu (nie posiada kluczy do magazynu). Prawo wstępu do magazynu pracownika jest związane tylko i wyłącznie z uprawnieniem do nadzorowania procesu świadczenia przez A usług logistyczno-magazynowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, całokształt okoliczności przedstawionego stanu sprawy prowadzi do wniosku, że centralnym elementem świadczenia usług logistyczno-magazynowych nie jest nieruchomość, ale towary sprzedawane przez Kontrahenta, a konkretnie zarządzanie tymi towarami w ramach gospodarki magazynowej oraz świadczenie usług logistycznych.

W konsekwencji, należy uznać, iż miejsce świadczenia usług opisanych w stanie sprawy należy ustalić zgodnie z art. 28b ustawy o VAT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w:

-Interpretacji indywidualnej DKIS z 29 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.176.2020.1.JŻ:

„W analizowanej sprawie towary, które po wyprodukowaniu przez B., a dokładnie po opuszczeniu taśmy produkcyjnej stają się własnością Wnioskodawcy są w przekazywane do magazynu położonego przy fabryce w G. (Magazyn 1), będącego własnością B., który świadczy usługi magazynowe na rzecz A. bądź w przypadku braku odpowiedniej ilości miejsca w Magazynie 1, towary po wyprodukowaniu mogą zostać przetransportowane z fabryki prosto do magazynu zewnętrznego w tej samej miejscowości, który stanowi własność podmiotu zewnętrznego (Magazyn 2). Umowa wskazuje, że to B. jest podmiotem odpowiedzialnym za utrzymanie wyrobów gotowych w warunkach pozwalających na zachowanie jakości i świeżości produktów (celem »uniknięcia nieuzasadnionego pogorszenia właściwości«). Jednocześnie wskazano, że przedstawiciele A. mają prawo do przeprowadzenia audytów przestrzeni oraz sprzętu, instalacji używanych do przechowywania towarów będących własnością A., niemniej jednak jedynie w celu nadzorowania sposobu wykonywania usług przez B. oraz sprawdzenia czy B. zachowuje standardy jakości określone dla podmiotów z Grupy w zakresie sprzętu wykorzystywanego w procesie składowania produktów, natomiast umowa między podmiotami nie przewiduje wprost swobodnego dostępu Wnioskodawcy do przestrzeni Magazynu 1 lub Magazynu 2. B. wystawia na rzecz A. fakturę za świadczone usługi magazynowe w wysokości sumy kosztów za usługi w Magazynie 1 (kwota obliczona metodą koszt plus na podstawie ogólnych kosztów magazynu, w tym energii, wody czy wynagrodzenia pracowników związanych z zapewnieniem usług magazynowych) oraz kosztów usługi w Magazynie 2 (w wysokości kosztów z faktury wystawionej przez zewnętrznego usługodawcę; tzw. »refaktura kosztów«). W związku ze świadczeniem usług magazynowych B. ewidencjonuje ich koszty w podziale na aktywności składające się łącznie na usługę kompleksową: picking (pobieranie towarów z magazynu, przygotowanie ich do wysyłki oraz załadunek), storage (składowanie towarów) i handling (obsługa towarów w magazynie). Zatem, należy stwierdzić, że usługi magazynowania wyrobów gotowych Wnioskodawcy w Magazynie 1 przy fabryce B. w G. będącym własnością B. oraz w Magazynie 2 w G. będącym własnością podmiotu trzeciego, świadczone przez B. na rzecz Wnioskodawcy nie mają bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. Tym samym, do świadczonych usług magazynowania wyrobów gotowych nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e ustawy. Jednocześnie, biorąc pod uwagę opis sprawy, względem przedmiotowych usług nie znajdą zastosowania zasady szczególne ustalania miejsca świadczenia wynikające z art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2, art. 28n ustawy. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności dla celów VAT. Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy w kontekście miejsca świadczenia, a tym samym opodatkowania świadczonych usług magazynowych stwierdzić należy, że w przedmiotowym przypadku do świadczonych przez B. na rzecz Wnioskodawcy usług magazynowania w Magazynie 1 i 2 zastosowanie znajduje zasada wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W konsekwencji, należy zgodzić się z Zainteresowanymi, że usługi magazynowania wyrobów gotowych Wnioskodawcy w Magazynie 1 będącym własnością B. i Magazynie 2 będącym własnością podmiotu trzeciego, świadczone przez B. na rzecz Wnioskodawcy nie powinny być opodatkowane na terytorium Polski”.

-Interpretacji indywidualnej DKIS z 26 kwietnia 2019 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.115.2019. 1.JS:

„W tym zakresie należy wskazać, że w sytuacji przedstawionej w zdarzeniu przyszłym nie zostanie z pewnością spełniona przesłanka »prawa do używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości«, co zostało już wskazane powyżej w uzasadnieniu. Przede wszystkim podkreślić należy, że: * zawarta ze Sp. Niem. umowa nie będzie przewidywała udostępniania Sp. Niem. do używania całości lub wyraźnie określonej części powierzchni magazynu należącego do Wnioskodawcy – co odróżnić należy od przypisania przez Wnioskodawcę określonej części magazynu do składowania towarów należących do Sp. Niem. w ramach świadczonej usługi logistyczno-magazynowej (ma to charakter czysto organizacyjny i porządkowy), * przez cały czas świadczenia usługi magazyn będzie znajdował się w wyłącznej dyspozycji Wnioskodawcy, jako usługodawcy i jednocześnie posiadacza tytułu prawnego do magazynu, a Sp. Niem. nie będzie miała żadnego prawa do zarządzania magazynem. Zatem przy braku spełnienia łącznie obu przesłanek wynikających z orzecznictwa TSUE, należy uznać, że usługa logistyczno-magazynowa świadczona przez Wnioskodawcę nie będzie usługą związaną z nieruchomością także w rozumieniu przyjętym przez TSUE. Powyższe okoliczności przesądzają o tym, że nabywane przez Sp. Niem. usługi logistyczno -magazynowe nie będą miały wystarczająco bezpośredniego związku z nieruchomością (magazynem Wnioskodawcy), a zatem nie znajdzie zastosowania art. 28e ustawy o VAT”.

-Interpretacji indywidualnej DKIS z 21 grudnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.667.2018. 2.MC:

„Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku opisana we wniosku usługa obsługi logistycznej świadczona przez Usługodawcę na rzecz Wnioskodawcy na postawie Umowy o obsługę logistyczną nie ma bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. W niniejszej sprawie przedmiotem Umowy jest usługa, na którą składa się obsługa logistyczna w zakresie Obsługi magazynowej na terenie Magazynu logistycznego, przyjmowania, przechowywania i wydawania towarów oraz przygotowywania wysyłek towarów zgodnie ze zleceniami logistycznymi. Usługodawca zobowiązał się realizować przyjęcia, rozładunek, przechowywanie, przygotowanie oraz wydawanie z Magazynu logistycznego w celu dalszej dystrybucji towarów dostarczonych do tego magazynu. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca nie zawarł umowy najmu powierzchni magazynowej, a umowę o obsługę logistyczną. Usługa obsługi logistycznej nie stanowi usługi pomocniczej względem innego świadczenia. Usługa obsługi logistycznej jest usługą kompleksową, której główny element stanowi usługa magazynowania. Ponadto z opisu sprawy wynika, że o miejscu umieszczenia palet z towarem należącym do Wnioskodawcy decyduje Usługodawca. Jednocześnie, jak wskazał Wnioskodawca, Umowa nie określa konkretnej, wyodrębnionej części nieruchomości, na której przechowywane będą towary, ani nie wskazuje części i jednostek powierzchni przeznaczonej do wyłącznego użytku przez Wnioskodawcę. Zatem stwierdzić należy, że w niniejszym przypadku nie są spełnione przesłanki pozwalające na uznanie, że usługa obsługi logistycznej świadczona przez Usługodawcę na podstawie Umowy o obsługę logistyczną jest usługą związaną z nieruchomością, o której mowa w art. 28e ustawy. Ponadto, do przedmiotowej usługi nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy”.

Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej

Zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w przypadku, gdy:

-usługobiorca posiada na terytorium innego kraju stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej,

-te stałe miejsce odbiera świadczone przez kontrahenta usługi,

to usługi te opodatkowane są w miejscu, w którym znajduje się stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast taka definicja znajduje się w Rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Rozporządzenia, „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia – które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ust. 3 Rozporządzenia, fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W orzecznictwie TSUE podkreśla się, że przez zasoby personalne i techniczne należy uznać pracowników oraz wyposażenie, które będzie umożliwiało odbiór świadczonych na rzecz podatnika usług i wykorzystanie tych usług do potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie nie jest konieczne, aby to było własne zaplecze podatnika o ile podatnik ma kontrolę nad danym zapleczem, tak jakby to było jego własne zaplecze techniczne i personalne (wyrok TSUE z dnia 16 października 2014 r. w sprawie Welmory sp. z o.o. sygn. C-605/12). Ponadto jak wskazuje się w wyroku TSUE z 7 kwietnia 2022 r. w sprawie Berlin Chemie A. Menarini SRL sygn. C-333/20 to samo zaplecze nie może być wykorzystywane jednocześnie do świadczenia i odbioru tych samych usług.

Przenosząc wyżej wskazane przepisy oraz wskazówki płynące z wyroków TSUE na stan sprawy należy stwierdzić, że B nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ponieważ:

-W Polsce przebywa wyłącznie jeden pracownik, którego zadaniem jest kontrola prawidłowości wykonywanych przez A czynności. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on możliwości przyjmowania świadczonych przez A usług logistycznych.

-Kontrahent nie posiada kontroli nad zasobami należącymi do A, w szczególności Kontrahent nie może wydawać wiążących poleceń do pracowników Wnioskodawcy. Ponadto A samodzielnie organizuje swoją pracę i samodzielnie prowadzi gospodarkę magazynową, a Kontrahent nie ma możliwości wejścia na teren magazynu, jeżeli nie przebywają na obiekcie pracownicy A .

-Zasoby należące do A służyłyby jednocześnie do świadczenia usług logistycznych, jak i ich odbioru, co w myśl wyroku Berlin Chemie A. Menarini SRL powoduje, że nie konstytuuje się stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym, miejscem usług świadczonych przez A na rzecz B jest ustalane zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, tj. miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów, to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Według art. 28b ust. 2 ustawy:

Natomiast, stosownie do art. 28b ust. 3 ustawy:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Szczególny sposób określania miejsca świadczenia usług przewidziano dla usług związanych z nieruchomością.

Zgodnie z art. 28e ustawy:

Zgodnie z tym przepisem, jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie jego stosowania. Konieczne jest aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia. Norma art. 28e ma zastosowanie gdy nieruchomość sama stanowi przedmiot świadczenia.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26 października 2013 r.), zmieniającym rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23 marca 2011 r. ze zm.), pojęcie „nieruchomości”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Cytowane poniżej art. 13b i 31a rozporządzenia 282/2011 obowiązują od 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie podlega bezpośredniemu stosowaniu we wszystkich państwach członkowskich.

Na podstawie art. 13b ww. rozporządzenia:

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ww. rozporządzenia:

Stosownie do art. 31a ust. 2 lit. h ww. rozporządzenia:

Natomiast w myśl art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia:

Zgodnie z przepisami rozporządzenia za usługi związane z nieruchomością nie mogą być uznane usługi związane z przechowywaniem (magazynowaniem) towarów jeżeli usługobiorcy nie przysługuje wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której przechowuje towar.

Powyższe potwierdził TSUE w sprawie C-215/19, gdzie stwierdził, że „Artykuł 47 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2008/8, oraz art. 31a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że usługi przechowywania w centrum danych, w ramach których świadczący je usługodawca udostępnia swoim klientom szafy serwerowe, by mogli oni zainstalować w nich własne serwery, oraz dostarcza im dodatkowe towary i świadczy na ich rzecz dodatkowe usługi, takie jak energia elektryczna i różne usługi w celu zapewnienia użytkowania tych serwerów w optymalnych warunkach, nie stanowią usług związanych z nieruchomością w rozumieniu tych przepisów, jeżeli owym klientom nie przysługuje – czego zbadanie należy do sądu odsyłającego – wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której zainstalowano szafy”.

Kwestia określania miejsca świadczenia usług magazynowania była także przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w polskiej sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland, TSUE uznał, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie stosowania wskazanego art. 47 dyrektywy 2006/112. Aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością. Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia.

Zdaniem TSUE, świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia. Wynika z tego, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

W opinii TSUE, jeżeli usługobiorcy w przypadku usługi magazynowania nie mają jakiegokolwiek prawa wstępu do części nieruchomości, w której były magazynowane ich towary lub nieruchomość, na której lub w której mają one być magazynowane, nie stanowi centralnego i nieodzownego elementu usługi, co podlega ocenie sądów krajowych, wówczas usługa tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym nie może być objęta art. 47 dyrektywy 2006/112.

Uwzględniając powyższe, należy zwrócić uwagę, że w powyższej sprawie nieruchomość (pomieszczenia magazynowe banku Anglii) nie jest przedmiotem świadczenia. W szczególności powierzchnia magazynowa (skarbiec) nie jest wynajmowana, ze stanu faktycznego nie wynika również, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej i wyodrębnionej części skarbca w banku. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, że zawarta umowa nie stanowi, aby określona część skarbca Banku Anglii przeznaczona była do wyłącznego użytku usługobiorcy.

Z opisu sprawy wynika, że A Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności A jest świadczenie usług krajowego i międzynarodowego transportu (...) usług magazynowych oraz usług logistycznych.W październiku 2020 r., Wnioskodawca zawarł ze Spółką B GmbH z siedzibą w Niemczech długoterminową umowę o świadczeniu usług logistycznych. W myśl przedmiotowej Umowy A zobowiązał się do świadczenia szeroko rozumianych usług logistycznych (tj. przechowywania towaru, odbioru towaru, etykietowania, przygotowania przesyłek dla kurierów itp.).

W ramach świadczenia usług Wnioskodawca wykonuje następujące czynności:

- rejestracja towarów w komputerowej bazie danych B;

-dostawy z magazynu do kupujących (klientów B) w uzgodnionych terminach realizacji;

-przygotowanie dokumentów przewozowych;

-czynności związane z odprawą celną;

-powiadamianie o stwierdzonych uszkodzeniach i brakach towaru;

-organizowanie inwentaryzacji i/lub inwentaryzacji ciągłej zgodnie z odrębnymi ustaleniami;

-podejmowanie wszelkich środków i wszelkich starań w celu zapewnienia ochrony produktów w jak najlepszy sposób, ich kontroli i przechowywanie zgodnie z instrukcjami;

-podejmowanie wszelkich środków w celu osiągnięcia uzgodnionego dziennego/tygodniowego przyjęcia, a także przepustowości przyjęcia i przygotowania przesyłek i ich wysyłania na określonych poziomach usług.

Ponadto, świadczenie usług logistycznych realizowanych przez A na rzecz B odbywa się zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Kontrahenta.

Szczegóły zostały uregulowane w umowie o świadczeniu usług logistycznych – zgodnie z jej zapisami, m.in.:

- kompletacja i pakowanie zamówionych produktów oraz przygotowanie dokumentów przewozowych odbywa się zgodnie z instrukcjami Kontrahenta (na ustalonych poziomach dziennych i tygodniowych);

-przygotowanie produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe jest realizowane na podstawie harmonogramu załadunku ustalonego według priorytetów określonych przez Kontrahenta;

-dostawy z magazynu do kupujących odbywają się w uzgodnionych terminach realizacji;

-A jest zobowiązany do kontrolowania produktów i przechowywania ich zgodnie z instrukcjami B.

Zgodnie z Umową, Wnioskodawca ma udostępnić B odpowiednią ilość przestrzeni magazynowej oraz zatrudnić odpowiednią liczbę pracowników w celu świadczenia usług magazynowych. Usługi będące przedmiotem Umowy Wnioskodawca wykonuje w centrum dystrybucyjnym (...), do którego posiada prawo najmu. Należy przy tym zaznaczyć, iż na żadnym etapie świadczenia opisanych wyżej usług własność towarów nie przechodziła na Wnioskodawcę.

Zgodnie z zasadami gospodarki magazynowej wszystkie towary należące do Kontrahenta są składowane w jednej części magazynu, jednakże B nie ma fizycznie wydzielonej ani przypisanej konkretnej przestrzeni magazynowej (wydzielonej faktycznie lub umownie). Przykładowo w przypadku znacznego zmniejszenia stanu magazynowego towarów należących do B, przestrzeń magazynowa, w której były wcześniej przechowywane towary kontrahenta mogą zostać przeznaczone dla innego klienta A.

B nie ma wpływu na to jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Wnioskodawcy jest wykorzystana do świadczenia usług na rzecz Kontrahenta. A ma pełną swobodę angażowania swoich zasobów technicznych/rzeczowych, aby zapewnić świadczenie usług na wymaganym przez Kontrahenta poziomie (zgodnie z zawartą umową).

Ponadto należy zaznaczyć, że B nie ma możliwości zarządzania powierzchnią magazynów wynajmowanych przez Wnioskodawcę. Jednocześnie wszelkie zmiany w zakresie powierzchni magazynowej (np. potencjalne zwiększenie wykorzystanej powierzeni magazynowej) są przedmiotem uzgodnień pomiędzy Wnioskodawcami i pozostają odpowiednio uregulowane.

Należy wskazać, że w centrum dystrybucyjnym B obecnie czynnie reprezentuje jedna osoba, która jest pracownikiem tymczasowym skierowanym do B będącego pracodawcą użytkownikiem. Pracownik został skierowany do pracy w sierpniu 2021 r. jako osoba odpowiedzialna za zarządzanie łańcuchem dostaw i logistyką zagraniczną, która po okresie kilkumiesięcznego szkolenia i zakończeniu etapu wdrożenia wraz z zainicjowaniem rzeczywistej działalności operacyjnej, przejął w imieniu Kontrahenta obowiązki związane z procesem monitorowania procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym.

Do jego zadań należy przede wszystkim monitorowanie procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym na zlecenie centrali w Turcji. Ponadto, w skład jego obowiązków wchodzi m.in.:

- ścisła współpraca z kierownictwem Wnioskodawcy celem maksymalizacji wydajności operacyjnej, osiągnięcia lub przekroczenia wyznaczonych wskaźników KPI i celów, dotrzymania terminów ich realizacji;

-monitorowanie jakości pracy wykonywanej przez pracowników A ;

-planowanie strategiczne obecnych i przyszłych wymagań operacyjnych oraz ścisła współpraca z kierownictwem Wnioskodawca w tym zakresie;

-nieustanne ulepszanie procesów i procedur, aby zapewnić optymalną efektywność w świadczeniu usług;

-zapewnienie obsługi klienta na wyjątkowym poziomie poprzez rozwijanie i utrzymanie dobrych relacji między poszczególnymi zespołami w centrum dystrybucji a interesariuszami biznesowymi;

-budżetowanie oraz zapewnienie, że wszystkie potrzeby operacyjne są realizowane w ramach wyznaczonego budżetu i bez wpływu na wydajność.

Wskazana osoba na stałe przebywa w centrum dystrybucyjnym, gdzie A udostępnia jej umeblowane stanowiska pracy oraz zapewnia działające bez zarzutu łącze telefoniczne/internetowe. Ponadto, udostępniana jest im także sala konferencyjna, toaleta i kuchnia. Pracownik ma swobodny wstęp do magazynu oraz biura w godzinach pracy danego magazynu. Nie musi przy tym uzyskiwać zgody pracowników A na wejście do obiektu. Jednocześnie istotnym faktem jest to, że pracownik nie posiada własnych kluczy do magazynu, tj. nie może wejść do magazynu pod nieobecność pracowników A .

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy opisane we wniosku usługi logistyczne świadczone przez A na rzecz B nie są związane z nieruchomościami, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest/będzie ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Przenosząc powyższe na grunt przywołanych przepisów należy stwierdzić, że opisane wyżej usługi logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki nie są usługami związanymi z nieruchomościami, dla których określa się miejsce świadczenia na podstawie art. 28e ustawy.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że – zgodnie z Umową – Wnioskodawca ma udostępnić B odpowiednią ilość przestrzeni magazynowej oraz zatrudnić odpowiednią liczbę pracowników w celu świadczenia usług magazynowych. Zgodnie z zasadami gospodarki magazynowej wszystkie towary należące do Kontrahenta są składowane w jednej części magazynu, jednakże B nie ma fizycznie wydzielonej ani przypisanej konkretnej przestrzeni magazynowej (wydzielonej faktycznie lub umownie). Przykładowo, w przypadku znacznego zmniejszenia stanu magazynowego towarów należących do B, przestrzeń magazynowa, w której były wcześniej przechowywane towary kontrahenta mogą zostać przeznaczone dla innego klienta A. B nie ma wpływu na to jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Wnioskodawcy jest wykorzystana do świadczenia usług na rzecz Kontrahenta. A ma pełną swobodę angażowania swoich zasobów technicznych/rzeczowych, aby zapewnić świadczenie usług na wymaganym przez Kontrahenta poziomie (zgodnie z zawartą umową). Ponadto, należy zaznaczyć, że B nie ma możliwości zarządzania powierzchnią magazynów wynajmowanych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że niewątpliwie Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomość do świadczenia usług logistycznych, jednak nieruchomość ta (magazyn), nie jest w tym przypadku przedmiotem umowy (nieruchomość nie jest przedmiotem świadczenia).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w tej sytuacji nie występuje wystarczająco bezpośredni związek pomiędzy świadczonymi usługami logistycznymi i nieruchomością – o którym mowa w art. 31a rozporządzenia.

W konsekwencji, usługi logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki B nie mają/nie będą miały bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. W związku z powyższym, usługi logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę stanową usługi, do opodatkowania których ma zastosowanie art. 28b ustawy (tj. są to usługi, do których nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług).

Podsumowując, opisane we wniosku usługi logistyczne świadczone przez A (świadczone zarówno do dnia złożenia wniosku, jak i po tym dniu) na rzecz B nie są/nie będą związane z nieruchomościami, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest/będzie ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą wskazania – w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 – czy opisane we wniosku usługi logistyczne świadczone przez A na rzecz B nie są świadczone na rzecz stałego miejsca działalności gospodarczej Kontrahenta, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Jak rozstrzygnięto powyżej – usługi logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki B nie są/nie będą związane z nieruchomością, w związku z czym, do ustalenia miejsca ich świadczenia, a tym samym opodatkowania, art. 28e ustawy nie znajdzie zastosowania. Nie znajdą również zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. Zatem ww. usługi logistyczne, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki B, stanowią usługi, dla opodatkowania których ma zastosowanie art. 28b ustawy.

Przy czym, należy wskazać, że z opisu sprawy wynika, że zgodnie z przekazanymi przez Kontrahenta informacjami nie posiada on na terytorium Polski oddziału, biura itp. Nie zatrudnia innych pracowników, a także nie posiada innych zasobów oprócz tych udostępnionych przez A wspomnianych we wcześniejszej części wniosku. Ponadto, zgodnie z wezwaniem z 23 sierpnia do złożenia korekt kierowanych do Kontrahenta przez Naczelnika (...) Urzędu (...), Naczelnik stwierdził, że z dokumentów rejestracyjnych, które posiada, wynika, że Spółka nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Elektroniczna kopia tego wezwania została przekazana Wnioskodawcy przez Kontrahenta.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że skoro – jak wyżej wskazano – usługi logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki B nie są/nie będą związane z nieruchomością, z kolei Spółka B będąca usługobiorcą nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności, to uznać należy, że opisane we wniosku usługi logistyczne, podlegają/będą podlegały opodatkowaniu – zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 28b ust. 1 ustawy – w kraju, w którym Spółka B będąca podatnikiem posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w Niemczech.

Podsumowując, opisane we wniosku usługi świadczone przez A (świadczone zarówno do dnia złożenia wniosku, jak i po tym dniu) na rzecz B nie są/nie będą świadczone na rzecz stałego miejsca działalności gospodarczej Kontrahenta, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest/będzie ustalane zgodnie z zasadami określonymi w art. 28b ust. 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).