Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2022 r., sygn. III FSK 306/21

Zgłoszony na podstawie art. 33 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1201) zarzut błędu co do osoby zobowiązanego nie może służyć kwestionowaniu zasadności nałożenia egzekwowanego obowiązku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Adam Nita, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 czerwca 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1720/17 w sprawie ze skargi K. Ż. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 16 października 2017 r. nr Sygn. akt: [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sygnatura akt III FSK 306/21

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę K. Ż. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku w przedmiocie zarzutów w sprawie egzekucji administracyjnej.

Sąd wskazał, że na podstawie tytułów wykonawczych z dnia 14.04.2016 r. i z dnia 22.06.2017 r. Prezydent G. wszczął egzekucję administracyjną obowiązku pieniężnego skarżącego z tytułu opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Skarżący zgłosił zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej – błędu co do osoby zobowiązanego. Prezydent G. postanowieniem z dnia 28.08.2017 r. uznał zarzut za nieuzasadniony. W zażaleniu na to postanowienie skarżący podniósł, że nie jest właścicielem nieruchomości i w okresie powstania egzekwowanej zaległości na niej nie zamieszkiwał, a złożona przez niego deklaracja w sprawie egzekwowanej opłaty nie stanowi dowodu na powstanie obowiązku po stronie skarżącego. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku postanowieniem z dnia 16.10.2017 r. postanowienie Prezydenta Miasta utrzymało w mocy, stwierdzając, że w tytule wykonawczym osobę zobowiązanego wskazano prawidłowo, ponieważ skarżący złożył deklarację o wysokości opłaty w związku z zamieszkiwaniem na nieruchomości. W skardze na to postanowienie skarżący zarzucił, że na nieruchomości mieszkał w chwili składania deklaracji, ale nie mieszkał w okresie powstania zaległości, że toczy się postępowanie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym oraz że na nieruchomości mieszka kilka osób.