Interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.763.2023.1.ZK

Czy Wnioskodawcy, w przypadku osiągnięcia straty podatkowej, za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r., będzie przysługiwała kwota odpowiadająca iloczynowi nieodliczonego na podstawie art. 18d ust. 1 odliczenia i stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 obowiązującej u tego podatnika w tym roku podatkowym, na podstawie art. 18da ust. 2 w zw. z art. 18da ust. 1 ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy Wnioskodawcy, w przypadku osiągnięcia straty podatkowej, za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r., będzie przysługiwała kwota odpowiadająca iloczynowi nieodliczonego na podstawie art. 18d ust. 1 odliczenia i stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 obowiązującej u tego podatnika w tym roku podatkowym, na podstawie art. 18da ust. 2 w zw. z art. 18da ust. 1 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca jest spółką, która w przeważającym zakresie prowadzi działalność obejmującą produkcję maszyn, urządzeń oraz linii produkcyjnych, a także świadczy usługi z zakresu modyfikacji i wsparcia wszystkich wyżej wymienionych. Wnioskodawca funkcjonuje na podstawie umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zawartej aktem notarialnym (…) (dalej jako: „Umowa Spółki”). Wnioskodawca został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu (…) 2021 r.

Zgodnie z § 23 Umowy Spółki, rokiem obrotowym Spółki jest rok kalendarzowy, z tym, że pierwszy rok obrotowy Spółki kończy się trzydziestego pierwszego grudnia dwa tysiące dwudziestego drugiego roku (31-12-2022 r.). Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o CIT, pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwał od 29 listopada 2021 r. do 31 grudnia 2022 r.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 706 oraz z 2022 r. poz. 1079). W ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca ponosi koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. Koszty kwalifikowane nie zostały Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W zeznaniu za rok podatkowy, trwający od 29 listopada 2021 r. do 31 grudnia 2022 r., Wnioskodawca odliczył od podstawy opodatkowania koszty kwalifikowane, które poniósł w tym okresie. Dochód Wnioskodawcy za ten okres był mniejszy niż kwota przysługującego mu odliczenia. Wnioskodawca w zeznaniu CIT-8 za rok podatkowy trwający od 29 listopada 2021 r. do 31 grudnia 2022 r., w rubryce „Kwota przysługująca podatnikowi na podstawie art. 18da ust. 1 i 2 ustawy”, wskazał kwotę odliczania, która przekraczała kwotę dochodu.

Wnioskodawca zakłada, że w kolejnym roku podatkowym, tj. za okres od 1 stycznia 2023 roku do 31 stycznia 2023 roku, poniesie stratę podatkową. W tym roku podatkowym Wnioskodawca również prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, oraz ponosi koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca planuje skorzystać ze zwrotu kwoty odpowiadającej iloczynowi nieodliczonego na podstawie art. 18d ust. 1 odliczenia i stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 obowiązującej Wnioskodawcę w tym roku podatkowym.

Wnioskodawca oświadcza, że:

1) nie został utworzony w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników;

2) nie został utworzony w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną;

3) jedyny wspólnik Wnioskodawcy tytułem wkładu do spółki wniósł jedynie wkład pieniężny;

4) w roku podatkowym od 1 stycznia 2022 r. (winno być: 2023 r.) do 31 grudnia 2023 r., będzie posiadał status małego przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Pytanie

Czy Wnioskodawcy, w przypadku osiągnięcia straty podatkowej, za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r., będzie przysługiwała kwota odpowiadająca iloczynowi nieodliczonego na podstawie art. 18d ust. 1 odliczenia i stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 obowiązującej u tego podatnika w tym roku podatkowym, na podstawie art. 18da ust. 2 w zw. z art. 18da ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 18da ust. 1 ustawy o CIT, podatnikowi, który w roku rozpoczęcia prowadzenia działalności poniósł stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego za ten rok odliczenia określonego w art. 18d ust. 1, przysługuje kwota odpowiadająca iloczynowi nieodliczonego na podstawie art. 18d ust. 1 odliczenia i stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.

Według art. 18da ust. 2 ustawy o CIT, przepis ust. 1 stosuje się również w roku podatkowym następującym bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności, jeżeli w tym roku podatnik, o którym mowa w ust. 1, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Zgodnie z art. 18da ust. 6 ustawy o CIT, kwoty, o których mowa w ust. 1 i 2, podatnik wykazuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27.

Według art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1da, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.

Zgodnie z powyższymi przepisami, zwrot niewykorzystanego odliczenia przysługuje podatnikowi w roku rozpoczęcia działalności oraz w roku podatkowym następującym bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności.

W ustawie o CIT, nie znajduje się definicja roku rozpoczęcia działalności.

Niemniej jednak, podatnik wykazuje kwotę zwrotu niewykorzystanego odliczenia w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym.

Należy zatem przyjąć, że rokiem rozpoczęcia działalności jest rok podatkowy, w którym podatnik rozpoczął swoją działalność, czyli pierwszy rok podatkowy podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o CIT, w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.

Więc pierwszy rok podatkowy może trwać dłużej niż rok kalendarzowy, jeżeli podatnik podejmuje po raz pierwszy działalność w drugiej połowie roku kalendarzowego.

U Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o CIT, pierwszy rok podatkowy trwał od 29 listopada 2021 r. do 31 grudnia 2022 r. Był to rok podatkowy, w którym Wnioskodawca rozpoczął działalność. W tym roku podatkowy Wnioskodawca pierwszy raz skorzystał ze zwrotu kwoty niewykorzystanego odliczenia przemnożonego przez stawkę podatku obowiązującą w tym roku podatkowym. Był to zatem rok rozpoczęcia prowadzenia działalności, o którym mowa w art. 18da ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, kolejnym rokiem podatkowym następującym bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności, o którym mowa w art. 18da ust. 2 ustawy o CIT, jest rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. Wnioskodawca zakłada, że w tym roku podatkowym poniesie stratę podatkową. Dodatkowo, w tym roku podatkowym Wnioskodawca będzie posiadał status małego przedsiębiorcy.

Wnioskodawca nie spełnia przesłanek wyłączających przewidzianych w art. 18da ust. 4 ustawy o CIT.

Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawcy w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r., w przypadku osiągnięcia straty podatkowej, będzie przysługiwał zwrot kwoty odpowiadającej iloczynowi nieodliczonego na podstawie art. 18d ust. 1 odliczenia i stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 obowiązującej u tego podatnika w tym roku podatkowym, na podstawie art. 18da ust. 2 w zw. z art. 18da ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „uCIT”),

W myśl art. 18da ust. 1 uCIT,

Stosownie do art. 18da ust. 2 uCIT,

W myśl art. 18da ust. 4 uCIT,

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że podatnicy mają możliwość otrzymania bezpośredniego zwrotu poniesionych kosztów prac badawczo-rozwojowych (B+R). Zwrot przysługuje wówczas, gdy podatnik uprawniony do ulgi B+R nie może jej odliczyć w całości z uwagi na poniesioną stratę albo zbyt niski dochód do opodatkowania.

Zwrot bezpośredni jest zatem alternatywą dla rozliczenia w czasie (w kolejnych latach podatkowych) nieodliczonej kwoty ulgi B+R.

Skorzystanie ze zwrotu bezpośredniego wyłącza możliwość odliczenia tych samych kwot w ramach ulgi na B+R w kolejnych 6 latach podatkowych. 

Bezpośredni zwrot poniesionych kosztów prac badawczo-rozwojowych przysługuje podatnikom:

- którzy rozpoczynają działalność gospodarczą - w roku rozpoczęcia działalności oraz

- mikro-, małym lub średnim przedsiębiorcom - w drugim roku podatkowym prowadzenia tej działalności.

Kwota zwrotu bezpośredniego stanowi iloczyn nieodliczonej części ulgi B+R oraz stawki podatku, obowiązującej danego podatnika w roku podatkowym, którego dotyczy zwrot.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy Wnioskodawcy, w przypadku osiągnięcia straty podatkowej, za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r., będzie przysługiwała kwota odpowiadająca iloczynowi nieodliczonego na podstawie art. 18d ust. 1 odliczenia i stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 obowiązującej u tego podatnika w tym roku podatkowym, na podstawie art. 18da ust. 2 w zw. z art. 18da ust. 1 ustawy o CIT, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).