Wyrok NSA z dnia 17 lutego 2022 r., sygn. I OSK 921/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 lutego 2021 r. sygn. akt II SA/Łd 606/20 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie uznania świadczenia wychowawczego za nienależnie pobrane oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 19 lutego 2021 r. sygn. akt II SA/Łd 606/20, po rozpoznaniu skargi A. K., w punkcie pierwszym uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z [...] czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie uznania za nienależnie pobrane świadczenie wychowawcze oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [A] z [...] maja 2020 r. nr [...]; w punkcie drugim rozstrzygnął w przedmiocie kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi zaskarżając go w zakresie punktu pierwszego i zarzucając Sądowi I instancji:

1. naruszenie prawa materialnego, to jest:

a. art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137), powoływanej dalej jako "P.u.s.a", przez niewłaściwe zastosowanie, gdyż dokonano oceny dowolnej, która nie przystaje do stanu prawnego i zebranego materiału dowodowego, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia zasady trójpodziału władzy poprzez zastąpienie ustawodawcy swoim orzecznictwem,

b. art. 25 ust. 2 pkt 1 (w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji) ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2019 r., poz. 2407 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.p.p.w.d.", przez błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że pouczenie zawarte we wniosku o przyznanie świadczenia wychowawczego jest niewystarczające do uznania, że A. K. była prawidłowo pouczona o sytuacjach skutkujących utratą prawa do świadczenia wychowawczego,