Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Wr 44/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Kieres, Sędziowie: Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman, Asesor WSA Iwona Solatycka (sprawozdawca), Protokolant: Specjalista Anna Terlecka, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi: S sp. z o.o. we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2022 r. nr 0201-IOV-13.4103.30.2022 w przedmiocie określenia podatku od towarów i usług za IV kwartał 2013 r. za I kwartał 2014 r. i za kwiecień 2014 r, określenie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za okres od V 2014 r. do IX 2014 r. oraz określenie podatku do zapłaty w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT za okres od XI 2013 r. do IX 2014 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją z dnia 14 listopada 2022 r. nr 0201-IOV-13.4103.30.2022 21 Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej jako: DIAS, organ odwoławczy) uchylił w całości decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu (dalej: NDUCS, organ I instancji) z 15 czerwca 2022 r. nr 458000-CKK-42.4103.29.2020.110 wydaną wobec S. Sp. z o.o. (dalej: Podatnik, Strona, Spółka) w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od X 2013 r. do IX 2014 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Jak wynika z uzasadnienia decyzji organu I instancji, zakwestionował on rzetelność transakcji w zakresie handlu samochodami (zakupu i sprzedaży) pomiędzy podatnikiem a jego kontrahentami, uznając, ze strona w kontrolowanym okresie nie prowadziła samodzielnie działalności gospodarczej w ww. zakresie, a wiec nie może być uznana – w zakresie obrotu samochodami – za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust.1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2003 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) dalej ustawa o VAT. Uznano, że spółka nie dysponowała towarem jak właściciel, nie powstał u niej obowiązek uiszczenia podatku należnego na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym faktury wystawione na rzecz S.(1) sp. z o.o., R. sp. z o.o., , S.(2) sp. z o.o., M. sp. z o.o. i A. M. nie rodzą obowiązku podatkowego na podstawie art. 19 ustawy o VAT. Organ zakwestionował również rzetelność transakcji zakupu odzieży, udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi przez S.(3) sp. Z o.o. oraz R.(1) sp. Z o.o. na rzecz Spółki. Konsekwencją powyższego było pozbawienie strony praw do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a ustawy VAT wykazanego na fakturach, które miały dokumentować zakup odzieży, samochodów oraz usług związanych z tymi samochodami (serwis pojazdów, badania techniczne, przeglądy, pośrednictwo w sprzedaży, reprezentacji przy rejestracji pojazdów, czynsz za miejsce parkingowe) jak również określenie stronie, w oparciu o przepis art. 108 ust. 1 ustawy VAT podatku do zapłaty z tytułu wystawienia faktur dokumentujących dostawy samochodów z wykazanym podatkiem.