Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 grudnia 2023 r., sygn. II SAB/Kr 221/23

Dnia 12 grudnia 2023 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Niedźwiedź Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Człowiekowska Sędzia WSA Magda Froncisz (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 grudnia 2023 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków-Śródmieście Wschód w Krakowie Tomasza Waszczuka sprawy ze skargi G. T. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie - Powiat Grodzki . w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej na wniosek z dnia 19 września 2023 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 5 października 2023 r. G. T. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie - Powiat Grodzki w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej na wniosek z dnia 19.09.2023 r.

Skarżący wniósł o: 1) stwierdzenie bezczynności; 2) zobowiązanie organu do udostępnienia informacji publicznej w terminie 7 dni; 3) zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że w dniu 19.07.2023 r. do organu wpłynął drogą mailową wniosek skarżącego o udostępnienie informacji publicznej. W odpowiedzi na ten wniosek organ pismem RPE.0133.194.2023.FPU z dnia 25.09.2023 r. powiadomił o zajętym stanowisku, iż wnioskowane dokumenty nie stanowią informacji publicznej. W odpowiedzi na to w dniu 25.09.2023 r. skarżący przesłał drogą mailową do organu pierwsze ustosunkowanie się do bezczynności organu. W tym samym dniu skarżący przeszedł na bardziej oficjalną drogę korespondowania z organem i przez ePUAP doręczył organowi drugie stanowisko, z którego wynikało, że podtrzymuje swój wniosek z argumentacją, iż wnioskowana informacja jest informacją publiczną. Skarżący przytoczył argumenty dotyczące m.in. możliwości kontroli przez każdego obywatela działalności organu. Organ bowiem wydał w ramach swojej działalności postanowienie oparte na dwóch pismach będących w jego dyspozycji i jak wynika z treści wspomnianego postanowienia odstąpił od sporządzenia uzasadnienia postanowienia. W tym stanie rzeczy oczywistym jest, że organ nie ma obowiązku tłumaczyć motywów rozstrzygnięcia, jednak jest zobowiązany do udostępnienia wszelkich posiadanych i skonkretyzowanych dokumentów, z których dałoby się ustalić, według jakiego klucza działał organ. Na takie udostępnienie zezwalają przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepisy te umożliwiają kontrolę działalności organu prowadzoną w różnych formach. Kontrola musi być realna, a nie iluzoryczna. Wnioskowana informacja dotyczyła powierzonych organowi prawem zadań. Informacja, jaka była w dyspozycji organu, powinna być przekazana skarżącemu w formie skanu zanonimizowanego pisma. Ta anonimizacja powodowałaby pewne ograniczenie polegające na tym, że skarżący nie uzyskałby pełnego dostępu do informacji zawartej w treści pisma (nie poznałby nazwy i adresu stron, etc.), do czego ma prawo wyłącznie strona postępowania. Skarżący nie był zobowiązany do uzasadniania, czemu ma służyć wnioskowana informacja, albowiem była to informacja prosta. Ustawa o dostępie do informacji publicznej nie nakłada na skarżącego obowiązku uzasadniania interesu prawnego. Organ nie może także żądać takiego uzasadnienia, ani tym bardziej nie jest upoważniony do interpretacji czemu taka informacja może służyć wnioskodawcy. Skarżący miał prawo do wejścia w posiadanie wnioskowanej informacji i miał prawo dzielić się tą informacją z szerokim gronem zainteresowanych osób, np. z członkami Wspólnoty zainteresowanymi prawidłowym działaniem wentylacji w obiektach budowlanych, albo też z innymi osobami w prowadzonych dyskusjach. Organ odmawiając dostępu do informacji postanowił jednak działać niejawnie dla otoczenia. Organ postanowił w ten sposób zniechęcić wnioskodawcę do interesowania się sprawami związanymi z jego działalnością.