Interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.654.2023.2.MBD

W zakresie ulgi na innowacyjnych pracowników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi na innowacyjnych pracowników.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 stycznia 2024 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, tj. podatnikiem podatku dochodowego w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. z 2022 r. poz. 2587, ze zm.; dalej: „Ustawa o CIT”). Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest rok kalendarzowy. Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT. W związku z prowadzoną Działalnością B+R, Wnioskodawca ponosi wydatki na prowadzoną Działalność B+R stanowiące koszty uzyskania przychodu (zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT), które mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3a Ustawy o CIT (w szczególności są to koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w Działalność B+R Spółki), a przy tym spełniają warunki wskazane w art. 18d ust. 5 i ust. 6 Ustawy o CIT (dalej: „Koszty B+R”), jednak z uwagi na wykazaną we wcześniejszych latach stratę podatkową lub dochód niższy od kwoty odliczeń nie mogła rozliczać w całości przysługującej jej kwoty z tytułu ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT (dalej: „Ulga B+R”).

W piśmie z 26 stycznia 2024 r., będącym uzupełnieniem wniosku, odpowiedzieli Państwo na następujące pytania:

1.Od kiedy prowadzą Państwo działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy w zw. z art. 18d ustawy z 15 lutego o 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”)?

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od momentu założenia Spółki, tj. od 2008 r.

2.Za jakie lata podatkowe planują Państwo skorzystać z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników?

Spółka planuje skorzystać po raz pierwszy z ulgi IP w 2023 r. w miesiącu następującym po miesiącu złożenia zeznania podatkowego za rok 2022 (pytanie nr 1).

3.Czy uzyskują Państwo również przychody z zysków kapitałowych, jednakże w stosunku do tych przychodów nie zamierzają korzystać z odliczenia w ramach tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników?

Tak.

4.Czy wyodrębnialiście/wyodrębniacie Państwo koszty kwalifikowane w odrębnej ewidencji rachunkowej określonej w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT?

Tak.

5.Czy prowadzona ewidencja pozwala określić czy czas pracy przeznaczony przez każdego z Pracowników na działalność badawczo-rozwojowej spełnia limit 50% przewidziany w art. 18db ust. 3 ustawy o CIT?

Tak.

6.Czy zamierzają Państwo skorzystać z ulgi o której mowa w art. 18db ustawy, w stosunku o pracowników których:

- czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej, pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu, wynosi co najmniej 50%,

- czas pracy przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%?

Tak.

Pytania

 1. Czy Spółka będzie mogła skorzystać z prawa, o którym mowa w art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT (dalej: „Ulga IP”), tj. do pomniejszenie kwoty zaliczek wskazanych w art. 18db o iloczyn stawki podatku i kwoty nieodliczonych w ramach Ulgi B+R Kosztów B+R w latach ubiegłych z uwagi na wykazaną we wcześniejszych latach stratę podatkową lub dochód niższy od kwoty odliczeń (dalej: „Nierozliczone Koszty B+R”)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

 2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie pozytywna, ale odpowiedź na pytanie nr 2 będzie negatywna to czy Spółka w przypadku gdy nie skorzystała z Ulgi IP począwszy od miesiąca następującego po miesiącu złożenia zeznania podatkowego za rok 2022, będzie uprawniona do skorzystania z tej ulgi w ramach rozliczenia rocznego PIT-11 pracownika za rok 2023 poprzez złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty w PIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Spółka będzie mogła skorzystać z Ulgi IP, tj. będzie mogła dokonać pomniejszenia kwoty zaliczek wskazanych w art. 18db, o iloczyn stawki podatku i kwoty nieodliczonych w ramach Ulgi B+R Kosztów B+R w latach ubiegłych z uwagi na wykazaną we wcześniejszych latach stratę podatkową lub dochód niższy od kwoty odliczeń.

Oznacza to, że Spółka będzie mogła po raz pierwszy skorzystać z ulgi IP w 2023 r. w miesiącu następującym po miesiącu złożenia zeznania podatkowego za rok 2022 i będzie mogła rozliczać Nierozliczone Koszty B+R z lat ubiegłych (w tym z roku 2021) aż do momentu rozliczenia całej kwoty Nierozliczonych Kosztów B+R. Analogicznie w latach następnych, tj. w przypadku gdy Spółka w roku 2024 będzie nadal posiadała Nierozliczone Koszty B+R, to nadal będzie mogła je rozliczać.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT, podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym. Z kolei art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT stanowi, że uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

Zgodnie z art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021, poz. 2105; dalej: „Ustawa Zmieniająca”), pomniejszenie, o którym mowa w art. 18db ustawy o CIT, w brzmieniu nadanym powyższą ustawą, stosuje się po raz pierwszy w 2023 r.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca będzie mógł po raz pierwszy skorzystać z ulgi IP w 2023 r. w miesiącu następującym po miesiącu złożenia zeznania podatkowego za rok 2022.

Mając na uwadze, że nie ma przepisu, który by ograniczał zakres tego odliczenia, tj. zakres Nierozliczonych Kosztów B+R, oznacza to, że można dokonać dwóch rodzajów wykładni:

 1. Pierwsza wykładnia - Nierozliczone Koszty B+R dotyczą tylko i wyłącznie roku, w którym został wprowadzony przepis dot. Ulgi IP, tj. począwszy od roku 2022 oraz lat następnych.

 2. Druga wykładnia - Nierozliczone Koszty B+R dotyczą nie tylko 2022 r., ale również lat wcześniejszych, przez analogię można wykorzystać okres, o którym mowa w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT gdzie jest mowa o okresie sześciu lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z Ulgi B+R.

Oznacza to, że w 2023 r. Spółka mogłaby „skorzystać” z Nierozliczonych Kosztów B+R również z roku 2021. Tylko jedna z powyższych wykładni jest korzystna dla podatnika, a to oznacza, że zastosowanie w niniejszej sprawie powinna znaleźć zasada wyrażona w art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2022, poz. 2651 ze zm.; dalej: „OP”), zgodnie z którą niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika.

Przykładowo w wyroku NSA z 19 października 2022 r., sygn. akt III FSK 2230/21 wskazano, że w przypadku, gdy rezultat przeprowadzonej wykładni, pomimo zastosowania różnych metod interpretacji, pozwala na przyjęcie alternatywnych względem siebie treści normy prawnej, prawidłowym rozwiązaniem jest wybór znaczenia, które jest korzystne dla podatnika. Jeśli jednak wynik przeprowadzonej wykładni daje jasność co do treści normy prawnej, to nie ma podstaw do zastosowania art. 2a o.p.

Podobnie w wyroku NSA z 17 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1379/19, gdzie czytamy, że naruszenie zasady in dubio pro tributario miałoby miejsce w sytuacji, gdyby żadna z hipotez interpretacyjnych nie była przekonująca, a mimo to sąd wybrałby opcję niekorzystną dla podatnika. Innymi słowy, naruszenie wspomnianej zasady to nierespektowanie w takich warunkach wyboru przez podatnika hipotezy interpretacyjnej (spośród kilku możliwych) najbardziej dla niego korzystnej.

Mając na uwadze to, że przepis dot. Ulgi IP wszedł w życie 1 stycznia 2022 r., Ustawa zmieniająca zawiera jedynie przepis przejściowy w zakresie możliwości zastosowania tej Ulgi wskazując rok 2023, innymi słowy - wskazuje kiedy można po raz pierwszy z tej ulgi skorzystać to jednak ani Ustawa zmieniająca ani żaden inny przepis nie zawiera ograniczenia w zakresie Nierozliczonych Kosztów B+R, to z kolei prowadzi do wniosku, że wszelkie Nierozliczone Koszty B+R, również sprzed roku 2022 r. powinny móc zostać przez Spółkę rozliczone w ramach Ulgi IP.

Mając na uwadze zasadę racjonalnego ustawodawcy, gdyby inny był cel Ulgi IP, tj. ograniczenie Nierozliczonych Kosztów B+R do roku 2022 r. i lat kolejnych to zostałoby to wprost wskazane w przepisach, brak jednak takiego wskazania oznacza, że dopóki Spółka posiada Nierozliczone Koszty B+R to dopóty może dokonać tego rozliczenia oczywiście z uwzględnieniem sześcioletniego okresu, o którym mowa w art. 18d ust. 8 ustawy o CIT.

Ad. 2

Spółka będzie uprawniona do skorzystania z tej ulgi w ramach rozliczenia rocznego PIT-11 pracownika za rok 2023 poprzez złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty w PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):

Natomiast, stosownie do treści art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Katalog kosztów uznawanych za koszty kwalifikowane został przedstawiony w art. 18d ust. 2- 3a updop.

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

Zgodnie z art. 18d ust. 9 updop:

Ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.; dalej: „Ustawa Nowelizująca”), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Należy do nich m.in. tzw. „ulga na innowacyjnych pracowników”.

Regulacje dotyczącą tej ulgi zawiera dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18db, który w ust. 1 stanowi, że:

Zgodnie z art. 18db ust. 2 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 3 updop:

Stosownie do treści art. 18db ust. 4 updop:

W myśl art. 18db ust. 5 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 6 updop:

Z powyższych przepisów wynika, że ulga określona w art. 18db updop, jest adresowana do podatników podatku dochodowego (będących płatnikami), którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową i ze względu na stratę lub niski dochód nie mogli w całości lub w części odliczyć w ramach ulgi B+R wydatków kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych w danym roku.

Ad. 1

Ulga umożliwia płatnikowi zmniejszenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń pracowników wskazanych w art. 18db ust. 3 updop, o kwotę nieodliczonych wydatków kwalifikowanych. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn nieodliczonych wydatków kwalifikowanych i obowiązującej danego podatnika stawki podatku dochodowego.

Prawo do odliczenia przysługuje, począwszy od następnego miesiąca po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie podatkowe, w którym rozliczył dochody z działalności gospodarczej, do końca roku podatkowego. Z odliczenia nie mogą skorzystać podatnicy korzystający z prawa do zwrotu gotówkowego.

Zgodnie z art. 67 ust. 2 ww. ustawy z 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105), o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którymi:

Natomiast, zgodnie z art. 67 ust. 1 ww. ustawy m.in. przepisy art. 18d ust. 3d–3f i 7–9, art. 18ea–18ef, mają zastosowanie do wydatków poniesionych po dniu 31 grudnia 2021 r.

Tym samym, mając na uwadze treść ww. art. 18d upodop, w przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

„Kwota przysługujących odliczeń”, o której mowa w treści ww. przepisu, oznacza całkowitą kwotę odliczeń przysługujących podatnikowi w danym roku - wynikającą zarówno z kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w roku bieżącym, jak i w latach poprzednich (ale nieodliczonych w ramach ulgi B+R ze względu na nieosiągnięcie dochodu w odpowiedniej wysokości). Ze wskazanego przepisu, nie wynika, aby porównaniu z osiągniętym dochodem podlegała tylko ta kwota odliczeń, która wynika z kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych jedynie w bieżącym roku podatkowym.

Powyższe oznacza, że w przypadku gdy podatnik poniósł stratę ze swojej działalności albo osiągnął dochód niższy niż przysługujące odliczenie z tytułu ulgi B+R, ma prawo przenieść na kolejne 6 lat koszty kwalifikowane w celu ich późniejszego uwzględnienia w zeznaniu rocznym, obniżając tym podstawę opodatkowania.

Należy jednak pamiętać, że nieskorzystanie z prawa do odliczenia ulgi B+R w ciągu sześciu kolejnych lat podatkowych następujących po roku, w którym prawo to zostało nabyte, będzie oznaczało utratę prawa do ulgi B+R. Będzie to miało miejsce np. w sytuacji, gdy podatnik będzie ponosił stratę podatkową przez cały okres posiadania prawa do ulgi B+R lub gdy osiągnie dochody jedynie z zysków kapitałowych, w przypadku których odliczenie ulgi B+R nie przysługuje.

Zatem, kwota przysługującego podatnikowi odliczenia w roku podatkowym na podstawie art. 18d updop, uwzględnia koszty kwalifikowane poniesione w danym roku podatkowym jak i koszty nieodliczone z poprzednich lat, przysługujące do odliczenia w okresie kolejnych sześciu lat podatkowych.

Z tego wynika, że nieodliczona kwota kosztów kwalifikowanych B+R w danym roku podatkowym, będąca podstawą do ustalenia ulgi na innowacyjnych pracowników może obejmować koszty kwalifikowane z lat poprzednich.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie mogła skorzystać z prawa, o którym mowa w art. 18db ust. 1 updop , tj. do pomniejszenie kwoty zaliczek wskazanych w art. 18db o iloczyn stawki podatku i kwoty nieodliczonych w ramach Ulgi B+R Kosztów B+R w latach ubiegłych z uwagi na wykazaną we wcześniejszych latach stratę podatkową lub dochód niższy od kwoty odliczeń, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”):

Na mocy art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej:

W tym miejscu należy wskazać, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z możliwością skorzystania przez podatnika z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników, z której podatnik może ale nie musi skorzystać. Tym samym, w sytuacji gdy Wnioskodawca po spełnieniu określonych warunków mógł skorzystać z ww. ulgi jednak za określone miesiące danego roku z niej nie skorzystał to nie można mówić, że wpłacone zaliczki na podatek od innowacyjnych pracowników należy potraktować jako kwotę należnego podatku. Wnioskodawca pobrał bowiem zaliczki w prawidłowej wysokości. Fakt, że nie skorzystał z przysługującego mu uprawnienia o którym mowa w art. 18db updop, nie upoważnia go do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Ponadto, zgodnie z treścią powołanego art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, w sytuacji zakwestionowania zasadności pobrania, czy też wysokości zobowiązania podatkowego, to podatnik ma prawo złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

W omawianej sprawie Spółka, jako płatnik nie będzie zatem mogła skorzystać z uprawnienia uregulowanego w 75 § 1 Ordynacji podatkowej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy Spółka w przypadku gdy nie skorzystała z Ulgi IP począwszy od miesiąca następującego po miesiącu złożenia zeznania podatkowego za rok 2022, będzie uprawniona do skorzystania z tej ulgi w ramach rozliczenia rocznego PIT-11 pracownika za rok 2023 poprzez złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty w PIT, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).